Szanowni Państwo!

Ach, ileż przyjemności może człowiekowi dostarczyć obserwowanie gimnastyki konfidentów poprzebieranych za dziennikarzy, autorytetów moralnych i Salonu w związku z odczytaniem przez krakowskich ekspertów zapisów z kopii nagrań czarnych skrzynek. Tak miedzy nami mówiąc, nie wykluczam, że właściwe odczytanie nagrań umożliwiła krakowskim ekspertom trwająca aktualnie wojna na górze pomiędzy okupującymi nasz nieszczęśliwy kraj bezpieczniackimi watahami. Rozpoczęła się ona po zatrzymaniu generała Czempińskiego, który najwyraźniej postanowił pomścić zniewagę. W rezultacie nie tylko najważniejsze ministerstwa albo są w trakcie, albo oczekują kuracji przeczyszczającej, nie tylko pan pułkownik Przybył precyzyjnie się postrzelił, nie tylko zakotłowało się na szczytach prokuratury - ale i ekspertom udało się odczytać słowa do tej pory nieczytelne. Jeśli wojna między bezpieczniackimi watahami jeszcze trochę potrwa, to kto wie - może ekspertom uda się nawet odczytać odgłosy wybuchu bomby na pokładzie samolotu? Wszystko przed nami tym bardziej, że ewentualna obecność takiej bomby stanowiłaby kamyk znakomicie uzupełniający mozaikę, przedstawiającą historię prób przejęcia przez zainteresowane środowiska Aneksu do Raportu o rozwiązaniu Wojskowych Służb Informacyjnych.

Na razie okazało się, że z odczytanych głosów wynika, iż żaden z nich nie należał do generała Andrzeja Błasika, a zatem - nie ma żadnego dowodu, iż w momencie katastrofy, czy w ogóle kiedykolwiek wcześniej, znajdował się w kokpicie samolotu. Tymczasem, jak pamiętamy, na obecności nietrzeźwego generała Błasika w kokpicie, zarówno pani generalina Anodina, jak i komisja ministra Millera, który dzisiaj chowa się za murami omerty, zbudowała całą teorię tej katastrofy, którą następnie bezpieka, za pośrednictwem swoich konfidentów w mediach, środowisk autorytetów moralnych i Salonu, usiłowała podać do wierzenia jako obowiązującą. Więc teraz, kiedy okazało się, że nie ma żadnego dowodu na obecność generała Błasika w kokpicie, całe to towarzystwo jednym głosem deklamuje, że nie ma to żadnego znaczenia. Czy generał Błasik w kokpicie był i po pijanemu wygrażał pilotom pistoletem, a okrzykami: „ląduj dziadu!” wywierał na nich presję, czy też go nie było - przyczyną katastrofy był tak czy owak sławny „błąd pilota”. Tak zostało zatwierdzone przez Rosjan, a jak pamiętamy, pan minister Sikorski wiedział to zanim jeszcze Rosjanie wydali swoje orzeczenie. Patrząc tedy, jak wszyscy uwijają się wokół wersji wydarzeń uzupełnionej i poprawionej widzimy wyraźnie, że cała ta banda realizuje zadanie wyznaczone przez tajniaków.

Jedynie pan pułkownik Klich twardo trzyma się wersji podanej mu przez generalinę Anodinę i ustaleń, jakie poczynił podczas rozmowy z ministrem Klichem, kiedy uzgadniali, jak iść w zaparte. W ten sposób jeszcze raz potwierdziła się słuszność powiedzenia, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Gdyby bezpieczniackie watahy nie zaczęły wyrzynać się nawzajem w walce o lepszy dostęp do żerowiska, nie mielibyśmy okazji popatrzenia na gorączkową krzątaninę utytułowanej łobuzerii wokół nowej wersji kłamstwa smoleńskiego. A przecież - jak wspomniałem - krakowscy eksperci mogą odczytać jeszcze coś nowego, więc cała sytuacja też może się powtórzyć - kto wie, czy nie w jeszcze bardziej groteskowych formach i w stopniu jeszcze bardziej kompromitującym naszych Umiłowanych Przywódców?

Tymczasem, kiedy Umiłowani Przywódcy kombinowali, jak by tu wybrnąć z tej kłopotliwej sytuacji, gdy równolegle trwają obchody Dnia Judaizmu - z wizytą w Warszawie bawił izraelski wicepremier i minister spraw zagranicznych Awigdor Liberman, z zadaniem nakłonienia Polski, by przyłączyła się do sankcji wobec Iranu. Jest wysoce prawdopodobne, że nasi Umiłowani Przywódcy nie ośmielą się sprzeciwić żądaniu wicepremiera Libermana tym bardziej, ze okazało się, iż Izrael importuje z Polski kakao i w przeciwnym razie mogłoby to zagrozić polskim plantacjom kakaowców, co podkopałoby podstawy rozwoju wsi i rolnictwa, tak drogie Polskiemu Stronnictwu Ludowemu.

Szkoda jednak, że przy tej okazji polska opinia publiczna nie została poinformowana, na jakim właściwie etapie znajduje się rozpoczęta na początku ubiegłego roku operacja „odzyskiwania mienia żydowskiego w Europie Środkowej”. Jak w swoim czasie wspomniał pan dr Szewach Weiss, chodzi o roszczenia wartości 60, a może nawet 65 miliardów dolarów. Czy pan wicepremier Pawlak uzależnił ewentualne poparcie przez Polskę sankcji przeciwko Iranowi od rezygnacji Izraela z jakichkolwiek roszczeń majątkowych wobec Polski? Brak jakiejkolwiek informacji w tej sprawie może oznaczać, że nie tylko się nie ośmielił, ale również - że jeszcze podczas ubiegłorocznej wizyty rządu premiera Tuska w Izraelu uradzono coś, o czym nasi Umiłowani Przywódcy boją się nam powiedzieć.

Mówił Stanisław Michalkiewicz