28 maja 1992 roku Sejm podjął tzw. uchwałę lustracyjną, mającą postać polecenia wydanego ministrowi spraw wewnętrznych, by poinformował posłów i senatorów, kto z parlamentarzystów, członków rządu i wojewodów był w przeszłości tajnym współpracownikiem UB lub SB. Bezpośrednim impulsem podjęcia próby ujawnienia komunistycznej agentury w strukturach państwa była informacja, jaką miesiąc wcześniej podał Krzysztof Wyszkowski - że traktat polsko-niemiecki o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy jest niesymetryczny na niekorzyść Polski, bo ministrowi Skubiszewskiemu grożono, że w razie jego nieustępliwości zostanie ujawniona jego agenturalna przeszłość. Jak pamiętamy, próba ta zakończyła się obaleniem rządu premiera Jana Olszewskiego z inicjatywy prezydenta naszego nieszczęśliwego kraju Lecha Wałęsy. Również i on był odnotowany jako tajny współpracownik SB w zasobach archiwalnych MSW. Kulisy obalenia rządu oraz powołania nowego, pod przewodnictwem Waldemara Pawlaka, kto chciał, mógł obejrzeć sobie na filmie „Nocna zmiana” z udziałem m.in. Donalda Tuska i Stefana Niesiołowskiego. Epilogiem całej sprawy był wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który - przy votum separatum prof. Wojciecha Łączkowskiego - uznał uchwałę lustracyjną za niezgodną z konstytucją. Żeby było śmieszniej, Trybunał ogłosił wyrok w półtorej godziny po zamknięciu przewodu sądowego, zaś prof. Andrzej Zoll po ogłoszeniu wyroku odczytał 30 stron maszynopisu gotowego już uzasadnienia.

Od tamtej pory minęło 20 lat, na przestrzeni których coraz bardziej odczuwamy niekorzystne dla naszego narodu skutki okupowania państwa przez tajne służby z komunistycznym rodowodem. Po pierwsze - okupujące państwo tajne służby nie kierują się interesem Polski, tylko krajów, do których ci tajniacy przewerbowali się jeszcze pod koniec lat 80-tych, kiedy przygotowania do ewakuacji imperium sowieckiego z Europy Środkowej były widoczne gołym okiem. Służą Rosji, służą Niemcom, służą Stanom Zjednoczonym, służą Izraelowi, służą każdemu, kto im zapłaci - tylko nie Polsce. Dlatego żadne z państw ościennych nie jest zainteresowane ujawnieniem agentury w strukturach państwa polskiego - tak samo, jak w wieku XVIII.

Po drugie - okupacja Polski odbywa się właśnie za pośrednictwem agentury, przy pomocy której bezpieczniackie watahy kontrolują kluczowe segmenty gospodarki, z sektorem finansowym i paliwowym na czele, scenę polityczną, media głównego nurtu i różne gałęzie przemysłu rozrywkowego. Dlatego właśnie podjęta 28 maja 1992 roku próba ujawnienia komunistycznej agentury w strukturach państwa zakończyła się niepowodzeniem - bo w przeciwnym razie cała kombinacja, jaką w Magdalence wykoncypował generał Kiszczak z gronem osób zaufanych, wzięłaby w łeb. Konfidenci stanowią sól naszej ziemi i kiedy jedna generacja odchodzi w stan spoczynku, konfidenckie dynastie dostarczają generacje kolejne - dzięki czemu od roku 1944 zachowana jest polityczna ciągłość.

Po trzecie - okupacyjna eksploatacja kraju i jego zasobów odbywa się dzięki ustanowionemu w roku 1989 ekonomicznemu modelowi państwa - kapitalizmowi kompradorskiemu, w którym o dostępie do rynku i możliwości działania na nim decyduje przynależność do bandy, której najtwardsze jądro stanowią bezpieczniackie watahy z PRL-owskimi korzeniami. Skutkiem kapitalizmu kompradorskiego jest częściowe tylko wykorzystanie narodowego potencjału ekonomicznego, w następstwie czego nasz naród się zwija, a nie rozwija, zaś Polska nie może stworzyć siły w żadnym segmencie życia państwowego, z segmentem militarnym na czele. Ocenia się, że poza kontyngentem afgańskich askarisów, nie ma w armii formacji zdolnej do wykonania jakiegokolwiek zadania militarnego, poza służbą wartowniczą. I tego stanu rzeczy nie zmieni narkotyzowanie się Euro 2012, czy innymi przedsięwzięciami rozrywkowymi, jakie zaplanowano na początek czerwca.