Stefan Kisielewski opowiadał kiedyś o różnicy między pielęgniarką polską i żydowską. Polska pielęgniarka rano relacjonuje lekarzowi, jak pacjenci spędzili noc, co tam komu zaaplikowała i tak dalej, podczas gdy żydowska rozpoczyna swoją egzaltowaną relację od: „panie doktorze, co JA przeżyłam!” Co tu ukrywać; wskutek zbiegu okoliczności nie mamy innego wyjścia, jak tylko rozpocząć relację w stylu pielęgniarki żydowskiej: co myśmy przeżyli! A przeżyliśmy nie byle co, bo wizytę rewizora iz Pietierburga, chociaż właściwie nie z Pietierburga, bo jakże z Pietierburga, skoro rewizor nazywa się „Komisja Wenecka”? Przybyła ona na prośbę pana ministra Waszczykowskiego, żeby sprawdzić poziom demokracji i stan praworządności w naszym nieszczęśliwym kraju. Ta Komisja Wenecka jest organem opiniodawczym Rady Europy i w zasadzie nie ma kompetencji stanowiących, ale jeśli, dajmy na to, stwierdzi, że z demokracją i praworządnością w naszym nieszczęśliwym kraju wszystko jest w jak najlepszym porządku, to Komisja Europejska, która też ostrzy sobie na nasz nieszczęśliwy kraj zęby, będzie miała pewien problem ze sformułowaniem odmiennej diagnozy, a gdyby nawet przeszła nad tym do porządku i miażdżącą diagnozę przedstawiła, to zawsze można będzie przeciwstawić tej miażdżącej diagnozie tamtą pozytywną.

Dlatego też wokół delegacji Komisji Weneckiej wszyscy skakali na zadnich nogach, chociaż nie w tym samym celu. Rząd, w duchu wiersza Gałczyńskiego „Siedem wiosen”, a konkretnie – fragmentu zatytułowanego „Wiosna rządu” - przekonywał Komisję Wenecką, że „radosna twórczość kipi wszędzie wbrew opozycji niecnym krzykom; niedługo wydać trzeba będzie letnie mundury urzędnikom”, podczas gdy opozycyjny nierząd próbował przekonać przybyłych ekspertów, że w naszym nieszczęśliwym kraju szaleje terror, czego najlepszym dowodem jest sytuacja w Trybunale Konstytucyjnym, gdzie nadliczbowi, niezawiśli sędziowie, desygnowani do Trybunału za pośrednictwem Platformy Obywatelskiej, nie są dopuszczani do orzekania za sprawą prezydenta Dudy, który nie chce odebrać od nich ślubowania.

Nawiasem mówiąc, z tego między innymi powodu z uczestnictwa w Narodowej Radzie Rozwoju przy prezydencie właśnie zrezygnował pan Ryszard Bugaj. Wyobrażam sobie, że teraz nie będzie wychodził z telewizyjnych studiów, zarówno od pani red. Justyny Pochanke, jak i resortowej „Stokrotki” - podobnie jak pan mec. Roman Giertych, czy biegający za autorytet moralny pan Włodzimierz Cimoszewicz. Najwyraźniej RAZWIEDUPR mobilizuje wszystkie rezerwy, na co wskazywałby występ Aleksandra Kwaśniewskiego, który wije się ze wstydu z powodu „polskiego nacjonalizmu i ksenofobii”, których pokłady „są ogromne”. Krążą po mieście fałszywe pogłoski, jakoby Aleksander Kwaśniewski tak naprawdę nazywał się Sztolcman, ale przecież żaden „Sztolcman” nie jest tu konieczny, bo wiadomo, że z Aleksandra Kwaśniewskiego „można wszystko zrobić i w każdą formę ulepić”. Skoro jest rozkaz, by tępić „nacjonalizm i ksenofobię”, oczywiście nie wszędzie, co to, to nie – tylko wśród mniej wartościowych narodów tubylczych, to Aleksander Kwaśniewski od razu w pierwszym szeregu internacjonalistycznej awangardy. Całe szczęście, że urodził się dopiero w 1955 roku, bo w przeciwnym razie – kto wie, czy nie zostałby folksdojczem, a potem - starszym torturantem w UB?

A skoro już jesteśmy w tych materiach, to warto odnotować uwagę pobożnego ministra Jarosława Gowina, który filutowi „na utrzymaniu żony”, czyli postawionemu na fasadzie Komitetu Obrony Demokracji Mateuszowi Kijowskiemu, wytknął posiadanie dziadka-ludowca („Stryjcio-ludowiec, sprytny wałkoń, zasady trochę ma wzruszone...”), który w latach dobrego fartu „był związany z komunistycznym aparatem represji”. Zawrzał na to gniewem stryj naszego filuta, przypominając, że dziadek-nieboszczyk był m.in. członkiem warszawskiego KIK-u. Noo, to nie jest żaden argument, skoro nie tylko zwykłym członkiem, ale wieloletnim sekretarzem warszawskiego KIK-u był Wacław Auleytner (TW „Anna”, „Jarosławski”) - ale oczywiście „bez swojej wiedzy i zgody” – jak zresztą wszyscy. Okazuje się, że wymowni Francuzi, twierdzący, że kto raz był królem ten zawsze zachowa majestat, nie tylko mieli rację w aspekcie jednostkowym, ale i dynastycznym. Ciągłość jest większa, niż myślimy.

Ale z drugiej strony odnotowujemy zaskakujące braki ciągłości. Oto komendant Główny Policji Zbigniew Maj, po dwóch miesiącach od nominacji został zwolniony ze stanowiska Komendanta Głównego Policji. Oto pan Mariusz Antoni Kamiński po dwóch dniach od nominacji zrezygnował z funkcji szefa Polskiego Holdingu Obronnego, co tłumaczy zagadkowymi względami osobistymi. A znowu pan Mastalerek, który początkowo sprawiał wrażenie uwiedzionego i porzuconego, właśnie został wynagrodzony stanowiskiem dyrektora do spraw komunikacji korporacyjnej w PKN Orlen. Wygląda na to, iż do obozu rządowego też wkradają się elementy nierządu, to znaczy – nie tyle może nierządu, co braku koordynacji.

Mimo to jednak Sejm właśnie uchwalił ustawę „Rodzina 500 plus”, przewidującą comiesięczne zasiłki w wysokości 500 złotych na drugie i kolejne dziecko. Opozycyjna małpiarnia, początkowo pryncypialnie krytykująca sztandarowy pomysł wyborczy PiS, że zrujnuje publiczne finanse, kiedy zorientowała się, że większości się to podoba, natychmiast zmieniła front, zaczęła go krytykować, ale zupełnie z innej strony – że jest zbyt oszczędny, że „dyskryminuje” i „dzieli” dzieci, które przecież wszystkie są „nasze”. Widać, że nierząd wart rządu i odwrotnie. Nieszczęśliwy kraj. Jedyną regularność na tym tle można odnotować w obchodach smoleńskiej liturgii, która celebrowana jest regularnie 10 dnia każdego miesiąca – a teraz szczególnie uroczyście, ponieważ minister Antoni Macierewicz właśnie powołał podkomisję która ma rozpocząć badanie przyczyn katastrofy smoleńskiej. To dopiero początek, bo potem ma powstać komisja, no a potem już nic, tylko prostą drogą będziemy „dążyli do prawdy”. „Nie o to chodzi, by złowić króliczka, ale by gonić go” - śpiewali „Skaldowie” do słów Agnieszki Osieckiej – więc obóz zdrady i zaprzaństwa już daje odpór. Żydowska gazeta dla tubylczych Polaków właśnie udzieliła swoich łamów panu prof. Markowi Żyliczowi, który przygwoździł tam „11 kłamstw smoleńskich”, no a niezależnie od tego pani Agnieszka Kublik przesłuchała na tę okoliczność pana doktora Macieja Laska, zwanego „Laskiem Smoleńskim”. Pan doktor Lasek został zatrudniony jeszcze przez premiera Tuska do demaskowania „kłamstw” Antoniego Macierewicza i warto przypomnieć, że miał trudne zadanie, bo jak już obmyślił sposób przygwożdżenia jednego „kłamstwa”, to złowrogi Antoni Macierewicz występował z kolejną „hipotezą”, na którą pan doktor Lasek nie był przygotowany i w związku z tym zawsze wlókł się z tyłu za złowrogim posłem Macierewiczem.

A teraz złowrogi Antoni Macierewicz nie tylko pozostał złowrogi, ale w dodatku, jako minister obrony, na spotkaniu ministrów obrony NATO uczestniczył w uzgodnieniu zwiększenia obecności Sojuszu na wschodniej flance. W gąszczu zapewnień o „rotacyjnej obecności” amerykańskiej i sojuszniczej przemknęła wiadomość o „możliwości” przeznaczenia części środków wykładanych przez USA na zwiększenie tej „obecności” na modernizację polskich sił zbrojnych. Czyżby na drodze zmniejszania egzotyki sojuszu amerykańsko-polskiego ktoś próbował postawić pierwszy krok?