Front ideologiczny, jak wiadomo, nie przebiega tylko na jednym odcinku, ale na wielu. W tej sytuacji ogromną rolę odgrywa koordynacja. Kiedy zatem, dajmy na to, na gospodarczym odcinku frontu ideologicznego grandziarzom udało się szczęśliwie doprowadzić do kryzysu finansowego, dzięki któremu można będzie przeforsować upragnione socjalistyczne przemiany w skali światowej, to jasne jest, że trzeba wzmóc ofensywę również na innych odcinkach. Dotychczasowa tresura do politycznej poprawności przyniosła rezultaty i dzisiaj już nikt nie ośmieli się pisnąć, gdy funkcjonariusze „państwa neutralnego światopoglądowo” władczo wkraczają między rodziców a dzieci, czy między małżonków, dyktując im nieomal, kiedy wolno im chodzić za potrzebą, więc można już przejść do etapu następnego, to znaczy - porzucić kostium „światopoglądowej neutralności”. Jednak przezorność nakazuje, by ta kolejna ofensywa została poprzedzona tak zwanym rozpoznaniem walką. W związku z tym w Wielkiej Brytanii i Ameryce zaktywizowały się „stowarzyszenia humanistów”, które na tym etapie wychodzą do tubylczych mas z wiadomością, że „Boga nie ma”. „Humaniści” nie tylko twierdzą, że Boga „nie ma”, ale również – że bez Niego jest „lepiej”.

Ha! Czy „lepiej”, to nie jest wcale takie pewne. Zwrócił na to uwagę Teodor Dostojewski w powieści „Bracia Karamazow”. Kiedy Iwan przekonał Smierdiakowa, że „Boga nie ma” a zatem – „wszystko wolno”, ten wiele nie myśląc chwycił pogrzebacz i roztrzaskał nim łeb swemu naturalnemu ojcu, starszemu panu Karamazowowi. Dla niego byłoby niewątpliwie lepiej, gdyby Smierdiakow po staremu w Boga jednak wierzył i nie uważał, że „wszystko wolno”. Ale – jak zauważył Janusz Szpotański – „tak się historii koło kręci, że najpierw są inteligenci co mają szczytne ideały i przeobrazić chcą świat cały” i próbują zaszczepić te swoje brednie ludziom prostym, no a potem jest już za późno.

Mówią, że tylko dlatego Pan Bóg nie zesłał na świat drugiego potopu, bo przekonał się o bezskuteczności pierwszego. Coś jest na rzeczy, bo oto pani Magdalena Środzina, nauczająca na Uniwersytecie Warszawskim etyki, no i w ogóle – „dama i pisarka” uważa, że „nie ma przeszkód”, by podobną kampanię przeprowadzić i w Polsce. Może to niezbyt taktowne przypomnienie, ale pani Magdalena Środzina żyje dostatecznie długo by pamiętać, że takie kampanie już w Polsce były przeprowadzane jeszcze za życia Nauczyciela Całej Postępowej Ludzkości, czyli Józefa Stalina. Wtedy też nie było żadnych przeszkód, a gdyby nawet jakieś się pojawiły, to Urząd Bezpieczeństwa szybko by je usunął. Myślę, że i dzisiaj dałoby się to załatwić, bo z humanizmem wiadomo – żartów nie ma.

Jeśli zatem mógłby pojawić się jakiś problem, to tylko jako skutek braku należytej koordynacji między różnymi odcinkami frontu. Oto za pierwszej komuny pan Jan Woleński, który tak naprawdę nazywa się Jan Hetrich, działał aktywnie w Stowarzyszeniu Ateistów i Wolnomyślicieli. Mógłby więc i dzisiaj, oczywiście już jako „humanista”, taką kampanią wprawnie pokierować. Szkopuł wszelako w tym, że pan Hetrich, nadal jako Jan Woleński, przed dwoma laty został wiceprezydentem żydowskiej loży B’nai B’rith, co oznacza Zakon Synów Przymierza. Czy wiceprezydentowi Zakonu Synów Przymierza wypada prowadzić kampanię, że „Boga nie ma”? Przecież jeśli Boga nie ma, to również cały „zakon”, podobnie jak i „przymierze” nie są warte funta kłaków, a najgorsze jest to, że nie ma również „narodu wybranego”, bo niby przez kogo? Więc może lepiej nie ryzykować, co?