W dniach 1 - 12 grudnia odbywa się w Poznaniu konferencja w sprawie ratowania klimatu, zorganizowana przez Sekretariat Konwencji Narodów Zjednoczonych d.s. Zmian Klimatu. Bierze w niej udział ponad 10 tys. osób ze 186 krajów. Uczestników obsługuje ponad 500 ochotników, 500 osób obsługi technicznej i ponad 800 dziennikarzy, prawdopodobnie też przybyłych z całego świata. Kiedy piszę ten felieton konferencja trwa w najlepsze, ale jej produktem ma być dokument nawołujący albo nawet zobowiązujący do ograniczenia emisji tzw. gazów cieplarnianych, z dwutlenkiem węgla na czele.

Poznańska konferencja, a zwłaszcza istnienie Sekretariatu Konwencji Narodów Zjednoczonych d.s. Zmian Klimatu pokazuje, że każdy pretekst jest dobry, żeby na cudzy koszt smacznie wypić, zakąsić i poimprezować. Za Stalina organizowano międzynarodowe kongresy w obronie pokoju, ale teraz nie ma już wojen, tylko „operacje pokojowe”, więc na żadne kongresy w obronie pokoju nikt nie da złamanego grosza. Na klimat – aaa, to co innego! Pod pretekstem „ochrony klimatu” przed „globalnym ociepleniem” państwa silniejsze i mądrzejsze mogą wyciągać pieniądze od państw słabych i głupich za emisję dwutlenku węgla ponad ustalone limity. Pod tym samym pretekstem filuci z „pozarządowych organizacji ekologicznych” mogą szantażować przemysłowców i wymuszać od nich łapówki w zamian za odstąpienie od blokad i protestów. Wreszcie różni cwani docenci mogą się doktoryzować i habilitować, „bijąc na alarm” z powodu „globalnego ocieplenia” – z czego rodzą się fundusze na naukowe instytuty przelewania z pustego w próżne, międzynarodowe sympozjony w atrakcyjnych miejscowościach oraz konferencje, na których można wypić, zakąsić i zabawić się na koszt zagrożonej ludzkości. Najbardziej reprezentatywnym okazem takiego filuta jest Al Gore, były kandydat na prezydenta USA, który z braku lepszej alternatywy wymyślił sobie takie właśnie emploi i nawet zainkasował za to Nagrodę Nobla.

Za największego wroga znękanej ludzkości uznany został dzisiaj dwutlenek węgla, jako najgroźniejszy z tzw. gazów cieplarnianych. Dzięki gazom cieplarnianym, zwłaszcza dwutlenkowi węgla i parze wodnej, energia docierająca do Ziemi ze Słońca nie jest natychmiast wypromieniowywana w przestrzeń kosmiczną, tylko częściowo zatrzymywana, dzięki czemu w ogóle istnieje coś takiego, jak klimat. Nie będzie zatem wielkiej przesady w twierdzeniu, że również ludzkość powstała z tych gazów. Co prawda nie wszyscy się z tym zgadzają i kiedy Mieczysław Grydzewski zaczął głosić taki pogląd, Franciszek Fiszer zerwał z nim stosunki towarzyskie, utrzymując, że w tej sytuacji przyjaźnić się z nim nie może.

Problem wszelako w tym, że ludzie, tzn. przemysł, transport itd, emitują zaledwie 3 procent dwutlenku węgla wytwarzanego na świecie ze źródeł naturalnych, tzn. przez oceany, wulkany itp. Można więc postawić pytanie, o co tak naprawdę w tej całej walce z „globalnym ociepleniem” chodzi – bo jak nie wiadomo o co chodzi, to na pewno chodzi o pieniądze, ewentualnie – o władzę.

Konferencja w Poznaniu wyprodukuje zbawienny dokument przeciwko globalnemu ociepleniu. Ale zwróćmy uwagę, ile gazów cieplarnianych zostanie w tym celu wytworzonych. W konferencji bierze udział ponad 10 tys. osób ze 186 krajów, zatem co najmniej 8 tys. musiało przybyć z zagranicy, najprawdopodobniej samolotami. Do przewiezienia 8 tys. uczestników poznańskiej konferencji trzeba by zatem użyć 16 Boeingów 767, w rejsach trwających średnio ok. 10 godzin. Musiały one spalić dotychczas co najmniej 1000 ton benzyny, zużywając do tego co najmniej 44 800 ton powietrza atmosferycznego, przekształconego w dwutlenek węgla. A ogrzanie przez dwa tygodnie 42 tys. m kw. powierzchni? A przygotowanie dla każdego uczestnika, wolontariuszy, obsługi technicznej i dziennikarzy co najmniej 3 posiłków każdego dnia? A ogrzanie hoteli i gazy cieplarniane wytworzone przy produkcji energii elektrycznej, niezbędnej do oświetlenia, nagłośnienia i wyemitowania zbawiennych komunikatów z konferencji na cały znękany świat? A ile węgla i ropy trzeba było spalić, żeby wytworzyć bogactwo niezbędne do sfinansowania przelotów i samej konferencji? Nie zapominajmy też, że każdy człowiek zużywa 8 dag powietrza na godzinę, a jak przemawia lub śpiewa, to nawet i 10 dag. Wskutek samych przemówień przez jeden dzień uczestnicy musieli zepsuć co najmniej 80 ton cennego powietrza! I co, naprawdę warto? Ileż powietrza można by zaoszczędzić, gdyby tak mniej gadano o „globalnym ociepleniu”, a zwłaszcza gdyby rozpędzić na cztery wiatry Sekretariat Konwencji Narodów Zjednoczonych d.s. Zmiany Klimatu – no i wszystkie „organizacje pozarządowe”? Ale co tam marzyć o tym, kiedy na tym właśnie starsi i mądrzejsi robią dzisiaj najlepsze interesy?