W poniedziałek 11 maja pierwszy program państwowej telewizji, kierowanej przez „byłego neonazistę” transmitował uroczystość wręczania „Wiktorów”, a więc nagród przyznawanych osobistościom czynnym w przemyśle rozrywkowym, którego najważniejszą częścią jest właśnie telewizja. Wprawdzie „Wiktory” wręczane były za działalność w roku 2008, kiedy „były neonazista” państwową telewizją jeszcze nie kierował, ale uroczystość odbyła się już za jego kadencji, co oznacza, że forsowany przez środowisko „Gazety Wyborczej” bojkot zakończył się całkowitym fiaskiem. Co więcej – jest prawie pewne, że przyszłoroczna uroczystość wręczania „Wiktorów” za rok 2009, kiedy państwowa telewizja pozostaje w szponach „byłego nieonazisty” też nie zostanie zbojkotowana. Dąsy – owszem, ale kiedy się nagradzamy, to co innego.

Wśród laureatów znalazł się red. Tomasz Lis, który „Wiktora” otrzymał z pewnością za powszechnie znany żarliwy obiektywizm i prawdomówność. Nie zaskakuje też wybór Lecha Wałęsy; chciałoby się powiedzieć – no naturalnie, jakże by inaczej! Natomiast udelektowanie specjalnym „Super-Wiktorem” jego Eminencji Stanisława kardynała Dziwisza bez wątpienia stanowi precedens, w dodatku wskazujący na ekspansję przemysłu rozrywkowego na zupełnie nowe obszary.