Co z aferą hazardową? Była, czy jej nie było? Wprawdzie poseł Chlebowski pod przysięgą zeznał przed sejmową komisją śledczą, że nie było, ale z kolei premier Tusk mówił, że była. Wygląda na to, że komisja będzie musiała skonfrontować „Zbycha” z premierem, gwoli ustalenia, z jakiego klucza ma być wesoły oberek, którym wszystko ma się zakończyć. Bo wygląda jednak na to, że oberek, choć wesoły, będzie miał też momenty melancholijne. Chodzi mi konkretnie o posła Drzewieckiego, który - jak wszystko na to wskazuje – został wytypowany na winowajcę, chociaż nie z powodu afery hazardowej – bo tej przecież „nie było”, tylko z powodu niewyparzonego języka. Miał bowiem powiedzieć, że Polska to „dziki kraj”, a na takie dictum obrazili się już nie tylko wszyscy obywatele, ale nawet partyjni koledzy posła Drzewieckiego, jak np. poseł Palikot.

Ciekawe, że nie kwestionują diagnozy, a tylko krytykują posła Drzewieckiego, że takie rzeczy mówi głośno. Tymczasem takich rzeczy nie wolno głośno mówić, bo elektorat może jeszcze pomyśleć sobie, że to prawda, i wtedy nad naszą młodą demokracją może zawisnąć śmiertelne niebezpieczeństwo, w postaci odmowy statystowania w demokratycznych widowiskach, jak np. wybory tubylczego prezydenta, czy fajdanisów – jak marszałek Piłsudski nazywał posłów. Nawiasem mówiąc, marszałek Piłsudski powiedział, że Polacy to „naród idiotów”, a mimo to jest bohaterem narodowym. Dlaczego zatem poseł Drzewiecki za znacznie łagodniejszą diagnozę musi pożegnać się z polityką? Czyżby został wytypowany na winowajcę, że obiecywał, a nie załatwiał? To rzeczywiście poważny zarzut.