Pruski teoretyk wojny, Karol Filip Gottlieb von Clausewitz twierdził, że „wojna jest przedłużeniem polityki”. To prawda, ale w takim razie politykę możemy śmiało uznać za przedłużenie, czyli inną postać wojny. Co więcej – w dzisiejszych czasach front ideologiczny jest znacznie ważniejszy, niż militarny z tego choćby względu, że wobec ogromnej siły niszczącej współczesnych broni, wojna właściwie traci sens ekonomiczny. Myśl tę znakomicie wyłożył Janusz Szpotański w poemacie „Caryca i zwierciadło”, wkładając w usta Carycy Leonidy następujące słowa: „Niszczyć swą zdobycz – kakij smysł? Zdzieś subtelniejszy nużen zmysł, zdzieś tolko mój się urok przyda! Atomnych nielzia nam kartaczy, nam nada tolko oduraczyć!” A pod dyskretnym nadzorem razwiedki, duraczeniem zajmują się dzisiaj trzy odcinki frontu ideologicznego: programy edukacyjne, media i przemysł rozrywkowy.

Dlatego też „człowieki honoru” ze swoimi konfidentami i garstką pożytecznych idiotów, zaprojektowały w 1989 roku ład medialny III Rzeczypospolitej. Niektóre środowiska zyskały razrieszenije przemawiania w imieniu „wszystkich Polaków”, inne – od czasu do czasu tylko w imieniu własnym, a pozostali mieli słuchać i klaskać z radości. Ale 9 grudnia 1991 roku pojawił się w eterze sygnał Radia Maryja. Koncesję uzyskało ono chyba tylko dlatego, że twórcy wspomnianego ładu medialnego sądzili, iż chodzi o pobożne radio dla tubylczych Irokezów, żeby odprawiali swoje modły również na antenie. Tymczasem okazało się, że Irokezi mają też ambicje polityczne, zaś Radio Maryja zamierza im w realizowaniu tych ambicji towarzyszyć. Wzbudza to szalony dysonans poznawczy, bo wprawdzie z jednej strony „katolicy świeccy” są zachęcani do aktywnego udziału w życiu politycznym, ale kiedy tylko potraktują to dosłownie, to zaraz podnosi się klangor z powodu „wtrącania się” do polityki oraz „jątrzenia” i „dzielenia Polaków”. Do tego klangoru przyłącza się też grupka ambitnych i eleganckich księżyków, co to udają, że nie wiedzą, iż polityczne zaangażowanie nie polega na popieraniu wszystkich kierunków politycznych, „jak leci”, tylko na popieraniu jednego, wybranego i zwalczaniu pozostałych. Więc kiedy w roku 2005 m.in. za sprawą Radia Maryja wybory parlamentarne i prezydenckie przegrała zatwierdzona przez razwiedkę Platforma Obywatelska, zaś rozmowy w sprawie koalicji PiS-PO zakończyły się niepowodzeniem, w grudniu 2005 roku u premiera Marcinkiewicza pojawił się ambasador Izraela i zażądał zrobienia porządku z Radiem Maryja. Premier Marcinkiewicz zamiast troskliwie zapytać go, od kiedy ma te objawy, swoim zwyczajem coś mu tam naobiecywał.

Jednocześnie zmobilizowany został medialny odcinek frontu ideologicznego; tylko w grudniu 2005 roku w „Gazecie Wyborczej” ukazało się 26 krytycznych publikacji o Radiu Maryja – a przecież inni funkcjonariusze frontu ideologicznego, np. TVN – też nie próżnowali. Wreszcie postulat pacyfikacji Radia Maryja pojawił się jako drugi - obok realizacji tzw. rewindykacji majątkowych – w programie działania Niezależnego Zakonu Synów Przymierza, czyli żydowskiej loży B’nai B’rith, uroczyście reaktywowanej 9 września 2007 roku w ambasadzie Stanów Zjednoczonych (prezesem Zarządu jest Jarosław Józef Szczepański, prywatnie mąż dziennikarki Doroty Warakomskiej). Połączenie tych dwóch postulatów jest całkowicie zrozumiałe. Chodzi o to, by w przypadku dokonania rabunku Polski na 65 miliardów dolarów – bo taką właśnie wartość owych roszczeń wobec Polski potwierdził były ambasador Izraela w Warszawie Szewach Weiss – nie pojawił się żaden słyszalny głos protestu, czy sprzeciwu. Ale nie tylko w tej sprawie. W maju ub. roku CDU i CSU ogłosiły deklarację w sprawie „wypędzeń”, gdzie domagały się nie tylko ich „potępienia”, ale również – „uznania praw” wypędzonych. Chodzi oczywiście o prawo własności – a więc program zmiany stosunków własnościowych na trzeciej części polskiego terytorium państwowego i części terytorium Republiki Czeskiej. W takiej sytuacji również trzeba zawczasu zadbać o to, by nie rozległ się żaden słyszalny głos sprzeciwu.

Dlatego też wcale nie musi być rzeczą przypadku, że gdy w niemieckiej prasie pojawiły się krytyczne wobec m.in. Radia Maryja publikacje, nowa Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji pod przewodnictwem związanego z PO Jana Dworaka, zażądała od Radia Maryja dostarczenia nagrań audycji z sierpnia br. Ten „monitoring” może być wstępem do uruchomienia procedury cofnięcia koncesji przyznanej do roku 2018, więc w tej sytuacji lepiej rozumiemy mściwą satysfakcję, z jaką o tym wszystkim donosi „Gazeta Wyborcza” pod tytułem „Biorą się za Radio Maryja”. Kto się „bierze”? Ano – ci sami, którzy w 1989 roku zaprojektowali dla III RP ład medialny: bezpieczniacy z komunistycznym rodowodem – dzisiaj wysługujący się każdemu państwu, które obieca im możliwość zatrzymania tego, co sobie z Polski rozkradną – ich konfidenci, uplasowani we wszystkich trzech odcinkach frontu ideologicznego, czemu z ogniem w oczach kibicuje banda pożytecznych idiotów, którzy przez ostatnie 20 lat bardzo się rozmnożyli.