To naprawdę czarny tydzień dla czcicieli generała Jaruzelskiego i to już od poniedziałku, kiedy przypadła 29 rocznica wprowadzenia stanu wojennego. Wprawdzie prawie połowie obywateli polskich stan wojenny bardzo się podoba i pewnie nie miałaby nic przeciwko temu, by go powtórzyć, reszcie się nie podoba – co jest jeszcze jedną poszlaką, że mamy nie jeden, tylko dwa narody: jeden polski, a drugi jakiś taki bardziej sowiecki. Ale to jeszcze nic, bo każdego kolejnego dnia tego fatalnego tygodnia przypada 40 rocznica jakiegoś fragmentu masakry, jaka miała miejsce w grudniu 1970 roku, w której generał Jaruzelski również złożył dowody wierności swojej socjalistycznej ojczyźnie – Związkowi Radzieckiemu. Oczywiście czciciele generała Jaruzelskiego energicznie temu zaprzeczają i już za pierwszej komuny pocztą pantoflową kreowali legendę, że przebywając w areszcie domowym, nie jest winien masakrze. Odpowiedzialny za nią miał być Zenon Kliszko, Stanisław Kociołek i kolejny dygnitarz - Grzegorz Korczyński, który tak naprawdę nazywał się Stefan Kilanowicz i w czasie okupacji niemieckiej, pod szyldem Gwardii Ludowej zajmował się bandytyzmem.

Wyjaśnianie tej sprawy od ponad 10 lat markują niezawisłe sądy, ale pewnie nic z tego nie będzie, bo niezawisłym sądom nie jest obcy ani instynkt klasowy, ani samozachowawczy. Instynkt klasowy podpowie im właściwą ocenę wydarzeń, zaś widząc, jak prezydent Komorowski, od którego zależą przecież sędziowskie nominacje, generałowi Jaruzelskiemu nadskakuje, dopuszczą też do głosu instynkt samozachowawczy, który tę klasową interpretację wydarzeń grudniowych utrwali. Zresztą czarny tydzień szczęśliwie ma się ku końcowi, a zaraz potem - święta, podczas których wszyscy ze wszystkimi połamią się opłatkiem i kraj pogrąży się w nirwanie.