W liście otwartym do Wydawnictwa „Znak” ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski stwierdza, że książka „światowej sławy historyka”, czyli Jana Tomasza Grossa „Złote żniwa” nosi znamiona paszkwilu, w którym autor nie oszczędza nawet kardynała Sapiehy. Z tego powodu ks. Isakowicz-Zaleski „wstydzi się” nie tylko za wydawnictwo, ale również - za rodzinę Woźniakowskich, która od kardynała Sapiehy doznała „tyle dobra”.

Z pewnością ks. Isakowicz-Zaleski ma rację. Warto jednak zwrócić uwagę, że ludzie, którzy doznają wiele dobrego od innych, często tak się do tego przyzwyczajają, że nie tylko otrzymywanie dóbr zaczynają traktować jako swoje naturalne uprawnienie, ale również wyrabiają sobie swoisty tropizm w znajdowaniu coraz to nowych źródeł dobra. Obecnie w Polsce za szafarza różnych dóbr uchodzi np. finansowana przez „filantropa” Fundacja Batorego, ale to jeszcze nic w porównaniu ze źródłami, z których czerpie inspirację do swojej twórczości i obstalunki otrzymuje „światowej sławy historyk”. Nie można zatem się dziwić, że ludzie, a nawet całe święte rodziny przyzwyczajone do otrzymywania dóbr, zwróciły się ku tym źródłom tak, jak słonecznik zwraca się ku słońcu. Wiele rodzin w Polsce postępuje tak od czasów saskich, w czym objawia ciągłość tradycji. Chwalebne to może nie jest, ale jakże korzystne!