Powiadają, że historia się powtarza, ale niedokładnie. Coś, co kiedyś było tragedią, powtarza się później, jako farsa. Farsa jest odmianą komedii, opartą na błahych konfliktach i komizmie sytuacyjnym. Jak wiadomo, obecnie mamy konflikt rządu z opozycją. Trudno określić przedmiot tego konfliktu, bo zarówno rząd, jak i opozycja gotowe są do podpisania Traktatu Reformującego, więc w najważniejszej dla państwa sprawie sporu nie ma. Po expose premiera Tuska wiadomo też, ze PSL nie pozwolił mu na żadne wolnorynkowe eksperymenty w gospodarce. W rezultacie polityka nowego rządu będzie w tej dziedzinie bardzo podobna do polityki rządu poprzedniego. Tu też konfliktu nie ma. Wygląda zatem na to, że konflikt między rządem i opozycją może dotyczyć spraw błahych, a nawet - wyłącznie komizmu sytuacyjnego, jak to ma miejsce w przypadku min. Sikorskiego i prezydenta.

I w tym momencie płonie samochód min. Julii Pitery, która ma walczyć z korupcją. Jak stwierdzili biegli, został podpalony. Potwierdziło się przy tym spostrzeżenie Rejenta Milczka, że „nie brak świadków na tym świecie”. Jeden z nich nawet pożar samochodu min. Pitery sfilmował, co różnych podejrzliwców skłania do rozmyślań, czy aby nie w celu pokazania w księgowości, że zadanie wykonał prawidłowo. W tej sytuacji analogie historyczne wprost się narzucają. Kiedy w nocy z 27 na 28 lutego 1933 roku spłonął w Berlinie Reichstag, wybitny przywódca socjalistyczny Adolf Hitler wykorzystał ten pretekst do rozprawy z opozycją. Premier Tusk z kolei może mieć świetną okazję, by tanim kosztem – bo w końcu cóż to jest jeden samochód – rozprawić się z „faszyzmem”. W każdym razie oficerowie frontu ideolo już tworzą nastrój.