Co jeden człowiek chce ukryć, to drugi odkryje. Pan Tyszkiewicz z Platformy Obywatelskiej zamierza pozwać przed niezawisły sąd byłego szefa CBA, pana Mariusza Kamińskiego bo „insynuował” on, że Platforma Obywatelska była finansowana przez gangsterów za pośrednictwem Mirosława Drzewieckiego i grozi niezawisłym sądem każdemu, który takie „insynuacje” będzie powtarzał. Pewność siebie pana Tyszkiewicza skłania do podejrzeń, że niezawisłe sądy dostały już jakieś rozkazy - bo i piękne wyroki na Krzysztofa Wyszkowskiego oraz Jerzego Jachowicza też by na to wskazywały.

Ale - jak powiadają Rosjanie - łarczik prosto atkrywajetsia. Żeby lepiej to zrozumieć, warto przypomnieć, że w Związku Radzieckim knajacy, czyli przestępcy zorganizowani, zwani dzisiaj z angielska gangsterami, uważani byli przez tamtejszych komuchów za „elementy socjalnie bliskie”. Nie bez kozery - o czym świadczy choćby przypadek Grzegorza Korczyńskiego, który tak naprawdę nazywał się Stefan Kilanowicz i w PRL-u dochrapał się rangi generała. Podczas okupacji pod szyldem Gwardii Ludowej zorganizował bandę rabunkową, która nie gardziła żadną mokrą robotą, ani żadnym łupem - nawet pościelą. Wyczyny tego „oddziału” stały się kompromitująco głośnie do tego stopnia, że partia zarządziła dochodzenie. Partorg PPR z Kraśnika wezwał obydwu „oficerów”, tzn. Kilanowicza i Gronczewskiego, ale ci, zamiast odpowiadać na pytania, zwyczajnie go zarżnęli - i na tym śledztwo się skończyło.

Przestępcy zorganizowani charakteryzują się między innymi używaniem „kminy”, czyli specyficznego przestępczego żargonu. W Polsce żargon ten bardzo się rozpowszechnił; z więzień przeszedł do wojska, z wojska - do szkół - i tak dalej. Najdalej dotarł do Ministerstwa Spraw Zagranicznych - o czym mogliśmy przekonać się po inauguracji serwisu internetowego doyouknowpolska.pl, w którym językiem oficjalnym jest właśnie kmina pomieszana z wyrazami angielskimi. Z okazji „odpalenia” serwisu, objaśnianiem poszczególnych słów młodym ludziom, którzy z obłudną ostentacją dziwowali się, że „to takie słowa są?” - zajmował się osobiście minister Radosław Sikorski.

Nietrudno dopatrzyć się w tym swoistego aktu wdzięczności Platformy Obywatelskiej wobec środowisk przestępczych, które ofiarnie na tę partię głosowały w ostatnich wyborach - no i przymówkę na wybory nadchodzące. Wprawdzie chyba nie było takiej intencji, ale i bez tego użycie kminy w charakterze oficjalnego języka serwisu firmowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych raczej wzmacnia prawdopodobieństwo „insynuacji” Mariusza Kamińskiego, niż je osłabia.

Niezależnie od tego wybór akurat Ministerstwa Spraw Zagranicznych na administratora tego serwisu też nie jest przypadkowy. Niby chodzi o promocję Polski wśród młodych cudzoziemców, ale nie można wykluczyć również innych przyczyn. Jak pokazało niedawne spotkanie ministrów spraw zagranicznych Rosji, Niemiec i Polski w związku z próbą wznowienia małego ruchu granicznego Polski z Okręgiem Królewieckim, minister Sikorski niczego nie może już robić samodzielnie. Mimo, że min. Ławrow i min. Sikorski chcieli zawrzeć takie porozumienie, a min. Westerwelle też się mu nie sprzeciwiał, okazało się, że ostatnie słowo w tej sprawie ma jakiś ludowy komisarz w Brukseli, do którego dygnitarze powinni napisać podanie.

W tej sytuacji rzeczywiście - albo „dorzynanie watahy”, albo podlizywanie się „młodym wykształconym” przy pomocy kminy. I dopiero na tym tle lepiej rozumiemy przyczyny zapamiętałości, jaką wykazał ostatnio pan minister Sikorski przeciwko internautom, których zaciągnął przed niezawisły sąd. Wygląda na to, że pod pretekstem ochrony dóbr osobistych pragnie oczyścić wirtualną przestrzeń od konkurencji za pośrednictwem niezawisłego sądu. Kiedy już się tak stanie może doczekamy się promowania naszego nieszczęśliwego kraju za granicą przy pomocy sloganu: „Polska jest po ch... fest!”

Więc z jednej strony nasi Umiłowani Przywódcy jak mogą, tak się podlizują, również „młodym wykształconym”, a z drugiej - również starszym i mądrzejszym. Oto sędzia Maria Surmacz z Sądu Rejonowego w Rzeszowie uznała Mirosława C. winnym „znieważenia narodu żydowskiego” na pół roku ograniczenia wolności, obejmującą kilkadziesiąt godzin pracy przymusowej i tzw. „zakaz stadionowy”.

Przewinienie Miroslawa C. polegało na tym, że „brał udział w rozwijaniu antysemickiego transparentu” z napisem „śmierć garbatym nosom”. Skąd pani sędzi Marii Surmacz przyszło do głowy, że transparent z takim napisem jest „antysemicki”? Odpowiedź jest prosta - bo tak napisał prokurator w akcie oskarżenia. Widać jest przekonany, że Żydzi rzeczywiście mają garbate nosy. Skąd takie rzeczy może wiedzieć? Najprawdopodobniej z rozmów z kolegami, którzy posiedli straszliwą wiedzę nie tylko o żydowskich nosach, ale i innych żydowskich odmiennościach anatomicznych.

Ładny interes - tym bardziej, że sprawa na tym się nie kończy. Bo nawet gdyby rzeczywiście wszyscy Żydzi mieli garbate nosy, to czy poinformowanie o tym nawet na transparencie na pewno stanowi „zniewagę” i to od razu całego „narodu żydowskiego”? Mogłoby tak być tylko w przypadku, gdyby posiadanie garbatego nosa było czymś hańbiącym - ale przecież chyba nie jest, nieprawdaż? Co prawda napis na tym transparencie życzył posiadaczom garbatych nosów „śmierci” - ale zgodnie z zasadami prawa rzymskiego można by to zakwalifikować najwyżej jako maledictum czyli złorzeczenie, które wprawdzie łatwo przychodzi, ale w zasadzie nie jest w stanie wyrządzić nikomu szkody: nihil est tam volucre quam maledictum - co się wykłada, że nie ma niczego tak lotnego, jak przekleństwo.

Ale pani sędzia Surmacz, czyniąc zadość żądaniu oskarżyciela publicznego, najwyraźniej musiała owo życzenie śmierci garbatym nosom zakwalifikować inaczej - nie jako maledictum, tylko jako maleficium, które oznacza czary, to znaczy - czarowanie. Czarownik wypowiada zaklęcie, którego moc sprawia, że życzenie staje się rzeczywistością. Tak przynajmniej twierdzą ludzie wierzący w czary. Problem w tym, że w Polsce przestępstwo czarów zostało zniesione jeszcze przez Sejm Czteroletni - więc nawet zakładając pewną inercję wymiaru sprawiedliwości, informacje o tym powinny już dotrzeć również i do Rzeszowa. Zresztą na pewno dotarły, ale mogły dotrzeć również i inne wieści - że na przykład trzeba „poważnie” traktować czyny o charakterze antysemickim.

Taki rozkaz rozesłał był swoim niezależnym prokuratorom pan prokurator Seremet, najwyraźniej kierując się zasadą , że obsequium amicos, veritas odium parit - co się wykłada, że przyjaciół zyskuje się pochlebstwami, prawda nienawiść rodzi. A któż nie chciałby mieć przyjaciół wśród starszych i mądrzejszych, zwłaszcza w perspektywie „odzyskania mienia żydowskiego”? W takiej sytuacji nawet przestępstwo czarów może powrócić tylnymi drzwiami do niezawisłych sądów w naszym nieszczęśliwym kraju.