Pan prezydent Bronisław Komorowski, przemawiając z okazji kolejnej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego przypomniał, że Polacy podczas okupacji niemieckiej i sowieckiej stworzyli Państwo Podziemne. Tak naprawdę jednak istniało ono tylko na obszarze okupacji niemieckiej, a nie sowieckiej - na co złożyły się zagadkowe przyczyny. Pierwsza taka, że Angielczykowie, których wtedy się słuchaliśmy, nie bardzo pozwalali na rozbudowywanie Państwa Podziemnego na obszarze okupacji sowieckiej. Po pierwsze dlatego, że chociaż Stalin kolaborował z Hitlerem aż miło i nawet Gestapo urządzało narady z NKWD, żeby koordynować eksterminację Polaków po obydwu stronach kordonu, to przecież linia kordonu z małymi odchyleniami zgodna była z tzw. „linią Curzona” - Angielczyka, któremu się wydawało, że taka powinna być wschodnia granica Polski.

Dlaczego propozycję tego angielskiego ignoranta wszyscy potraktowali tak poważnie, a nikt nie potraktowałby poważnie polskiej propozycji, by Wielka Brytania, dajmy na to, odstąpiła Hiszpanii odwieczny Gibraltar? Dlatego, że za propozycją Curzona stała siła Imperium Brytyjskiego, podczas gdy za tego rodzaju propozycją polską w zasadzie nie stałoby nic - co najwyżej racja moralna, którą Wielka Brytania teoretycznie również uznawała. Pokazuje to, że w polityce racje moralne służą co najwyżej jako pretekst, dostarczając przemocy pozorów moralnego uzasadnienia.

Drugim powodem brytyjskiej niechęci do zezwalania Polakom na rozbudowywanie Państwa Podziemnego na obszarze okupacji sowieckiej była nadzieja na konflikt Stalina z Hitlerem, dzięki któremu Stalin stanie się sojusznikiem Wielkiej Brytanii na którego zwali się główny ciężar wojny. Z tego powodu SOE, któremu Churchill nakazał „podpalić Europę”, a któremu podlegały wszystkie „ruchy oporu” - w żadnym wypadku nie pozwalało na wzniecanie dymu pożarów pod nosem Stalina.

Ale nawet gdyby nie było żadnych Anglików z ich politycznymi kalkulacjami, żadnego Curzona, ani innego Churchilla, uważającego, że wszyscy mają moralny obowiązek podporządkowania własnych interesów narodowych interesom brytyjskim, to i tak żadne Państwo Podziemne nie miało szans na obszarze okupacji sowieckiej. Nawiasem mówiąc, podobnie jak Churchill myśli prezes Jarosław Kaczyński - z tą różnicą, że jemu chodzi już tylko o moralną powinność podporządkowywania własnych interesów politycznych partyjnemu interesowi Prawa i Sprawiedliwości - bo jak wiemy, prowadzenie wszelkiej poważniejszej polityki zarówno on, jak i pozostali Umiłowani Przywódcy, mają od starszych i mądrzejszych surowo zabronione.

Wracając tedy do sowieckiej strefy okupacyjnej, to o braku szans na powstanie, a zwłaszcza - na utrzymanie się tam Polskiego Państwa Podziemnego przesądzali Żydzi. Byli oni wrośnięci od wieków w środowiska kresowe i doskonale orientowali się, „kto czym dyszyt”, a zatem - kto może ewentualnie brać udział w Podziemiu. Dzięki żydowskim konfidentom, którzy w znacznej części przypadków działali albo z niechęci do Polaków, albo byli motywowani ideologią komunistyczną, w ramach której nie było miejsca na niepodległe państwo polskie - NKWD miało zadanie szczególnie ułatwione. Na obszarze okupacji niemieckiej Żydzi zostali skoszarowani w gettach, a więc - izolowani od społeczności polskiej, a poza tym poddani prześladowaniom, dzięki czemu społeczność polska nie była dla Niemców tak przezroczysta, jak dla Sowieciarzy. I dopiero po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w roku 1941, przesunięciu się frontu daleko na wschód, zamknięciu Żydów w gettach i poddaniu ich eksterminacji, na Kresach Wschodnich rozwinęła się potężna polska partyzantka - siła zbrojna Państwa Podziemnego.

Ale dosyć już o tym, chociaż niepodobna nie zauważyć zarówno polityczno- międzynarodowych, jak i agenturalnych uwarunkowań istnienia Państwa Podziemnego - przypomnienie przez pana prezydenta Komorowskiego o jego zaletach skłania do zastanowienia, czy nie można by z tej formuły skorzystać również i dzisiaj. W końcu Polska jest okupowana przez tubylczych bezpieczniaków, a to nie taka znowu wielka różnica, kto jest okupantem - skoro kraj, tak czy owak, jest okupowany ze wszystkimi tego konsekwencjami.

W roku 1983, czy 1984, kiedy to Polska znalazła się pod okupacją bezpieczniaków już oficjalnie - przedstawiłem w podziemnym miesięczniku „Kurs” zalety apartheidu, czyli - oddzielnego rozwoju. Skoro komuchy traktują nas jak użytkową trzodę, to w ramach samoobrony powinniśmy użytkowanie nas w charakterze trzody maksymalnie im utrudniać, a tam, gdzie można - uniemożliwiać. Najwdzięczniejszym polem działania była gospodarka - zarówno dlatego, że ludzi nie trzeba specjalnie agitować by nie pozwalali się okradać, a poza tym możliwość roztoczenia ścisłej kontroli nad rozmaitymi formami aktywności gospodarczej jest dla okupantów znacznie trudniejsza, niż kontrolowanie aktywności politycznej, która tak czy owak w pewnym momencie musi się ujawnić, podczas gdy konspiracja gospodarcza nie musi.

Nie przypisuję sobie zasługi wprowadzenia tego pomysłu w życie, ale niepodobna nie zauważyć, że - zwłaszcza w drugiej połowie lat 80-tych, kiedy komunistyczni okupanci już ostentacyjnie zaczęli rozkradać okupowany przez siebie kraj między innymi przy pomocy tzw. spółek nomenklaturowych - po stronie przeciwnej do wielkich rozmiarów urosła również konspiracja gospodarcza, która przetrwała do dziś w postaci tzw. „szarej strefy”. Ta „szara strefa” jest skuteczną i - powiedzmy sobie szczerze - całkowicie moralnie usprawiedliwioną formą samoobrony narodu przed okupacją, dodajmy - wyjątkowo bezmyślną i rabunkową - naszego nieszczęśliwego kraju przez bezpieczniackie watahy, które posługują się Umiłowanymi Przywódcami w charakterze tak zwanych „ślepych narzędzi przyrody”. Mamy więc rodzaj Państwa Podziemnego, które, mówiąc nawiasem, funkcjonuje znacznie sprawniej, niż aparat okupacyjny - a jedyna właściwość, jaka odróżnia je od tamtego Państwa Podziemnego, to brak siły zbrojnej, jako jego zbrojnego ramienia. Nie jest jednak wykluczone, że przedstawiając - dodajmy - w sposób bardzo przekonujący - zalety Państwa Podziemnego w tamtej postaci - pan prezydent Komorowski wywołuje wilka z lasu, zwłaszcza gdyby jacyś Anglicy, czy inni Amerykanie znowu z jakichś swoich powodów zechcieli „podpalić Europę”.