Ajajajajajajaj! A to dopiero historia! Takiego noża w plecy chyba nikt się nie spodziewał! Chodzi oczywiście o pana Zbigniewa Hołdysa, który stwierdził, że wybory w Polsce nie są w pełni demokratyczne. Jakże „nie są”, kiedy przecież są! Czy Sąd Najwyższy potwierdzałby za każdym razem ważność wyborów, gdyby nie były one w pełni demokratyczne? Na pewno by nie zatwierdził, bo przecież konstytucja stanowi, że nasz nieszczęśliwy kraj jest „demokratycznym państwem prawnym” - w dodatku „urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej”. Mało tego; w swoim czasie Janusz Korwin-Mikke złożył skargę, że wybory do Sejmu nie są proporcjonalne - a konstytucja twierdzi, że są. Okazało się jednak, ze Korwin-Mikke się myli, bo niezawisły sąd potwierdził proporcjonalny charakter wyborów w całej rozciągłości, mimo klauzuli zaporowej uniemożliwiającej uczestniczenie w podziale mandatów w okręgu komitetowi, który nie zdobył co najmniej 5 procent głosów w skali kraju, oraz przeliczania głosów na mandaty systemem d’Hondta, preferującym silne komitety i wycinającym słabsze.

Tymczasem pan Hołdys krytykuje nadmierną władzę stojących na czele partii Umiłowanych Przywódców, że mogą wszystko; na przykład - Donald Tusk może skreślić z listy kandydatów Grzegorza Schetyny i Schetyny w polityce nie ma. No nie ma - ale czy to źle? To przecież dobrze - bo czyż Siłom Wyższym nie jest łatwiej monitorować kilku Umiłowanych Przywódców, niż uganiać się po całej Polsce za tysiącami ambicjonerów? Oczywiście, że jest łatwiej - i dlatego nasza demokracja może służyć za wzór nawet dla libijskich rebeliantów. A że Donaldu Tusku wolno skreślić Grzegorza Schetynę, to cóż w tym teraz takiego złego? Czyż nie taką właśnie możliwość miał na myśli Salon, ustami proroka mniejszego Jacka Żakowskiego nawołując „Tusku musisz!”? To od tamtej pory już zmienił się etap i teraz obowiązują już inne mądrości? Ładny interes - ale co na to razwiedka?