Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze prezydentem naszego nieszczęśliwego kraju był Lech Wałęsa, z jego inicjatywy odbyła się konferencja poświęcona walce z biedą. Każdy z jej uczestników z biedy się wydobył - a nietrudno było zauważyć, że proces wydobywania się z biedy w każdym przypadku przebiegał równolegle z rozwojem kariery politycznej. Nietrudno było w tej sytuacji nakreślić narodowy program walki z biedą. Wystarczyłoby w tym celu mianować każdego posłem, albo jeszcze lepiej - ministrem - oczywiście na jakiś krótki czas - i jeśli ktoś nawet w tych okolicznościach nie potrafiłby wydobyć się z biedy, to nieomylny to znak, że sam Pan Bóg nie chce, by był bogaty. I oto ostatnie dni potwierdziły słuszność takiego programu.

Pan Rafał Kapler, odchodząc ze stanowiska prezesa Narodowego Centrum Sportu, zainkasował premię w wysokości - powiadają - 570 tys. złotych. Nie jest to może dużo, ale mamy kryzys, więc to nie czas na grymasy, a poza tym taka suma pozwala przynajmniej na rozpoczęcie wydobywania się z biedy tym bardziej, że na bardzo biednego nie trafiło. Pani Minister Mucha to co innego. Kiedy odejdzie ze stanowiska ministra sportu - o czym już się przebąkuje - to też dostanie odprawę, może nawet jeszcze większą, niż pan Kapler. Wśród przyszłych kandydatów na stanowisko ministra sportu wymieniany jest poseł Raś, a więc i on ma szansę na wydobycie się z biedy. A kiedy Platforma Obywatelska straci zewnętrzne znamiona władzy i stanowiska zostaną porozdzielane między dzisiejszych uczestników opozycji, to i oni będą mieli szansę wydobycia się z biedy. To właśnie jest sprawiedliwość dziejowa, zwana również społeczną. W imię tej sprawiedliwości premier Tusk zamierza podnieść podatki - ale nie ma ofiar, których nie warto by ponieść dla sprawiedliwości - szczególnie tej społecznej. Zatem poniesiecie? - Poniesiemy!