Cóż za wymowna zbieżność w czasie! 15 sierpnia, w rocznicę zwycięskiej bitwy z bolszewikami pod Warszawą w roku 1920, obchodzone było w Polsce święto Wojska Polskiego, a dzisiaj, 17 sierpnia, na Zamku Królewskim w Warszawie Patriarcha Moskiewski Cyryl ze strony rosyjskiej i JE abp Józef Michalik ze strony polskiej podpiszą „Przesłanie do narodów Polski i Rosji”. Treść tego dokumentu zostanie ujawniona dopiero na dwie godziny przed jego podpisaniem, ale wiadomo, że jest on „zwieńczeniem trzyletnich prac prowadzonych przez komisję złożoną z przedstawicieli obydwu Kościołów”. Wynika z tego, że te prace rozpoczęły się w roku 2009 - mniej więcej w tym samym czasie, kiedy w następstwie sierpniowych ustaleń prezydenta Izraela Szymona Peresa z prezydentem Rosji Dymitrem Miedwiediewem w Soczi, prezydent USA Barack Obama w oświadczeniu z 17 września 2009 roku dał do zrozumienia, iż Stany Zjednoczone wycofują się z aktywnej polityki w Europie, a powstałą w ten sposób polityczną próżnię wypełnili strategiczni partnerzy, tzn. - Rosja i Niemcy. Wkrótce potem, tzn. - po katastrofie w Smoleńsku - środowisko „Gazety Wyborczej” rzuciło hasło „pojednania z Rosją”, poparte przez licznych „intelektualistów i biznesmenów”. „Przesłanie do narodów Polski i Rosji” wpisuje się zatem w tę sekwencję wydarzeń, stanowiąc ukoronowanie pewnego etapu. Tak chyba widzi tę sprawę również JE abp Józef Michalik, stwierdzając w wywiadzie dla KAI, iż „jestem absolutnie przekonany, że na obecnym etapie nie możemy tego kroku nie uczynić.”

Zapowiedź podpisania wspólnego „Przesłania” wzbudziła entuzjazm nie tylko w środowisku „Gazety Wyborczej” ale również w środowiskach z pozoru stojących na biegunie przeciwnym. „Gazeta Wyborcza”, która jeszcze w marcu br. nie mogła zdobyć się na słowo potępienia posła Janusza Palikota, który JE abpa Józefa Michalika nazwał „chamem”, a zawiadomienie prokuratury o tej zniewadze określiła pogardliwie mianem „donosu” - dzisiaj dla JE abpa Józefa Michalika nie tylko znajduje słowa uznania, ale również jednym susem wskoczyła do pierwszego szeregu jego obrońców przed „obozem smoleńskim” który „zawył”. Do pierwszego szeregu - bo obóz narodowy, skupiony wokół ”Myśli Polskiej”, piórem pana red. Jana Engelgarda dopiero nawołuje, by nie pozostawiać arcybiskupa Józefa Michalika „samego”. Okazuje się, że nie tylko do każdego etapu jest przypisana stosowna mądrość, ale również - że - jak powiadają wymowni Francuzi - les extremes se touchent, co się wykłada, że przeciwieństwa się stykają. Kto je styka i dlaczego - to osobna sprawa - ale widzimy, że niezależnie od intencji towarzyszących sygnatariuszom „Przesłania”, każde środowisko próbuje upiec na tym ogniu swoją własną pieczeń.

Już od dawna słychać ubolewania z powodu występujących w naszym tubylczym narodzie podziałów. I znowu - niezależnie od intencji ubolewających - wyczuwa się w tych głosach tęsknotę za „moralno-polityczną jednością”, jaka ostatnio występowała w Polsce za panowania Edwarda Gierka - przynajmniej w pierwszym okresie, bo potem, tzn. od 1976 roku, bywało różnie. Zbieżność, a nawet identyczność opinii między zdawałoby się, antagonistycznymi środowiskami „Gazety Wyborczej” i „Myśli Polskiej” stwarza podstawy do optymizmu. Skoro nawet takie, z pozoru odległe od siebie środowiska, mogą przemawiać jednym głosem, to szanse na przywrócenie jedności moralno politycznej nie są wcale takie małe. Warto jednak zwrócić uwagę, co spowodowało ten fenomen. Ten fenomen spowodowała perspektywa „pojednania z Rosją”. Bardzo możliwe, że środowisko „Gazety Wyborczej” obiecuje sobie po tym „pojednaniu” zupełnie cos innego, niż środowisko „Myśli Polskiej” - ale na tym etapie nie ma to większego znaczenia. Ważne jest, że katalizatorem tej jedności zarówno wtedy, jak i dzisiaj jest Rosja. Rosja może nas pojednać tak samo, jak piasek wyciąga z człowieka wszystkie choroby.