Ach, co za smutna wiadomość! W wieku 51 lat zmarł kolega Arkadiusz Gacparski. Kolega - bo znajomość nasza i przyjaźń datuje się z dawnych - ho, ho! - czasów, kiedy byłem naczelnym redaktorem „Najwyższego Czasu!”, a kolega Gacparski co tydzień obdarzał nas rysunkowymi komentarzami. Starzy Czytelnicy z pewnością Go pamiętają i zgodzą się ze mną, że kolega Gacparski, niezwykle utalentowany, należał do czołówki polskich rysowników, a zwłaszcza - karykaturzystów. Ale cóż począć; wybrańcy bogów umierają młodo, podczas gdy faworyci Umiłowanych Przywódców, ciułacze nagród w ludowych konkursach Ziemi Ognistej, a zwłaszcza - stypendiów, słowem - „człowieki kultury” żyją i żyją - sami nie wiedzą po co. Requiescat in pace - to Mu się z pewnością należy, bo łatwego życia, to On nie miał - między innymi z powodu bujności, spotykanej właśnie u prawdziwych artystów. Dobrze byłoby urządzić pośmiertną wystawę Jego sztuki, która nie tylko przypominałaby, że „nie jest światło, by pod korcem stało” , ale również - jak wygląda dobry rysunkowy komentarz polityczny - bo kolega Gacparski podniósł poprzeczkę wysoko.

Tymczasem tak zwane „życie” postępuje naprzód, w rytmie wyznaczanym przez naszych okupantów. Pewien Czytelnik zwrócił uwagę, że pan premier Tusk w sprawie sławnego już memorandum rurociągowego zachowuje się niczym dobry wojak Szwejk, rozmawiający z surowym panem z praskiej dyrekcji policji: „jeśli wielmożny pan sobie życzy, żebym się przyznał, to się przyznaję, bo mnie to nic nie szkodzi. Ale gdyby wielmożny pan powiedział: Szwejku, nie przyznawajcie się do niczego, to będę się wykręcał ze wszystkich sił.” A to nas Pan Bóg pokarał tymi Umiłowanymi Przywódcami!

Żebyśmy jednak nie popadli w kompleksy, a zwłaszcza - by wyciągnąć z tego jakiś optymistyczny wniosek, których Czytelnicy coraz częściej i natarczywiej się ode mnie domagają, chciałbym przypomnieć po raz kolejny zapis uczyniony w „Dzienniczku” przez świętą siostrę Faustynę Kowalską, jak to Pan Jezus opowiadał jej, w jaki sposób postępuje z zatwardziałymi grzesznikami: upominam ich - powiadał - głosem sumienia, głosem Kościoła, zsyłam na nich przygody, które mogą człowieka przywieść do opamiętania - a jak nic nie pomaga, to spełniam wszystkie ich pragnienia. Najwyraźniej nasz mniej wartościowy naród tubylczy znajduje się już w tej fazie i to w stopniu bardzo zaawansowanym - ale powiedzmy sami - co ma zrobić Pan Jezus z narodem, który bez żadnego przymusu z zewnątrz, na swoich prawodawców i przedstawicieli wybiera albo osobników legitymujących się dokumentami wystawionymi na nazwisko: „Anna Grodzka”, albo jakichś sodomitów? Taki naród prędzej czy później musi zostać ukarany za uporczywą głupotę, a najbardziej prawdopodobnym rodzajem kary będzie ponowna niewola, być może nawet u starszych i mądrzejszych, żeby upokorzyć nas tym bardziej dotkliwie.

Najwyraźniej coś się szykuje, bo czyż jest rzeczą przypadku, by biegający za filozofa prof. Jan Hartman z żydowskiej loży „Zakonu Synów Przymierza” angażował się politycznie na rzecz inicjatywy „Europa Plus”, której celem jest narzucenie naszemu mniej wartościowemu narodowi tubylczemu reprezentacji sodomitów, gomorytów i innego autoramentu typów spod ciemnej gwiazdy? Nawiasem mówiąc, niedawno niezawisły sąd stwierdził, że określenie „typ spod ciemnej gwiazdy” mieści się w granicach dozwolonej krytyki, wprawdzie tylko w odniesieniu do osób podejrzanych o antysemityzm - ale próbujmy poszerzać zakres wolności słowa tym bardziej, że stado autorytetów moralnych i pacanowskich, ujmujące się za panią Ewą Wójciak stwierdziło ustami jednego z sygnatariuszów, iż „wolność ekspresji” nawet „wulgarnej”, jest „święta”.

A właśnie pan Aleksander Kwaśniewski nie tylko snuje plany urządzenia byłej Pierwszej Damie sesji zdjęciowej w „Playboyu”, ale i ona sama przechwala się „udanym seksem”. No cóż; miejmy nadzieję, że to nie tylko zwyczajowe przechwałki, chociaż z drugiej strony - czyżby były prezydent naszego nieszczęśliwego kraju w desperacji stawiał już na tę ostatnią zaletę? Jak to mówią - dobra psu i mucha - ale czy w dzisiejszych czasach seks może być „udany” i w ogóle - zaliczony - bez udziału przynajmniej jednego sodomity, czy choćby - gomoryty? Esperons, że była prezydencka para w ramach modernizowania naszego mniej wartościowego narodu tubylczego, wzbogaci te deklaracje jakimiś szczegółami, przynajmniej podczas kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego - bo rozumiem, że sesja w „Playboyu” to już sprawa pewna? „Któż widok ten opisać zdoła: Fiedin, Simonow, Szołochow? Ach, któż w ogóle go wytrzyma!” A właśnie postępowi naukowcy odkryli, że rozmiar jednak ma znaczenie, więc tylko patrzeć, jak dążąca do pozyskania głosów elektoratu feministycznego, męska ekipa kandydatów „Europy Plus”, nie wspominając już nawet o Nowej Lewicy, urządzi SchwanzParade w następstwie której zwycięzca zostanie premierem, a potem, według kaliberów, ustali się polityczną hierarchię: ten wicepremierem tamten - tylko zwyczajnym członkiem Rady Ministrów - i tak dalej, aż do Umiłowanego Przywódcy najdrobniejszego płazu.

Bo jeśli nie takie kryterium - to jakie? Czyż świat nie wstrzymał oddechu po deklaracji pana Józefa Oleksego, że nie weźmie udziału w kongresie lewicy, jeśli będzie tam obecny były prezydent naszego nieszczęśliwego kraju Lech Wałęsa? Obserwatorzy natychmiast uznali to za manifest nieprzejednanej wrogości AWO wobec Służby Bezpieczeństwa - ale widocznie jacyś wyżsi rangą przełożeni z GRU i BND musieli wylać oliwę na te wzburzone flukta i po krótkich dąsach okazało się, że dziury w niebie nie będzie jeśli na kongresie lewicy „Bolek” zasiądzie obok „Olina”. Widać, że mobilizacja jest powszechna, więc możemy sobie tylko wyobrazić, co by zarówno na jeden, jak i na drugi temat wyrysował kolega Arkadiusz Gacparski - ale niestety - będzie się tylko z rozbawieniem przyglądał temu wszystkiemu z pastwisk niebieskich. Strach pomyśleć, ale może to właśnie on wybrał lepszą cząstkę?