Rząd premiera Donalda Tuska uznał niepodległość Kosowa, to znaczy – rozbiór Serbii. Fakt, że coś takiego odważył się uczynić rząd w imieniu Polski, która w przeszłości sama doświadczyła rozbiorów, świadczy o całkowitym zatraceniu poczucia stosowności. To sformułowanie najbardziej łagodne, bo właściwszym określeniem takiej postawy byłoby jawnogrzesznictwo. Byłoby – gdyby premier Tusk, minister Sikorski, marszałek Komorowski i wicemarszałek Niesiołowski nie wstrzymali się z wysłaniem do Kosowa kontyngentu polskiej żandarmerii. Taka żandarmeria mogłaby nie tylko tłumić serbskie ruchy wyzwoleńcze w Kosowie, nie tylko rozstrzeliwać Serbów, którzy nie chcieliby słuchać Kondolizy i próbowali ponownie przyłączyć Kosowo do macierzy, ale również – wykrywać wszystkie spiski, zaś wykrytych spiskowców przekazywać w ręce gestapo. W ten sposób Wojsko Polskie, które 13 grudnia 1981 roku obroniło przed narodem ustrój socjalistyczny ze związkiem Radzieckim na czele, a potem skutecznie osłoniło rozkradanie państwa w ramach uwłaszczenia nomenklatury, mogłoby po raz kolejny okryć się nieśmiertelną chwałą. Ciekawe, jakie względy powstrzymały naszych dygnitarzy przed jawnogrzesznictwem, skłaniając do małodusznego praktykowania cichodajstwa? Wicemarszałek Niesiołowski mógł przestraszyć się, że pójdzie do piekła. A reszta? Czy chociaż coś im obiecano, czy nadstawiają się za friko?