Po nieszczęsnym szczycie Unii Europejskiej w Brukseli, niemiecka prasa nie ustaje w oskarżeniach Polaków, a zwłaszcza polskich władz o „nacjonalismus” i ksenofobię. W Polsce wtórują im przedstawiciele Jasnogrodu, którego trzonem jest formacja polityczna Lewica i Demokraci, a z kolei jej najtwardszym jądrem – Sojusz Lewicy Demokratycznej.

Sojusz Lewicy Demokratycznej wywodzi swój rodowód ideowy z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a PZPR – z Polskiej Partii Robotniczej. Polską Partię Robotniczą zakładali agenci NKWD, początkowo głównie spośród przedwojennych komunistów, których nie odwołano do Centrali, dzięki czemu udało się im uniknąć kuli w łeb od Stalina.

Po zajęciu Polski przez Armię Czerwoną szeregi PPR zaczęły gwałtownie się powiększać nie tylko o zwykłych karierowiczów, ale i o niezwykłych, tzn. o folksdojczów. W czasie okupacji niemieckiej folksdojcze odkryli w sobie niemieckie korzenie, a kiedy przestało to przynosić profity – po krótkiej kwarantannie poczuli wokację komunistyczną. Ich uczucia patriotyczne wyraził najlepiej w latach 40-tych Mieczysław Moczar: „dla nas, partyjniaków, prawdziwą ojczyzną jest Związek Radziecki”.

Ale Związek Radziecki przestał istnieć, dzięki czemu folksdojcze, często w drugim, a nawet trzecim pokoleniu, mogą wrócić do pierwszej miłości.