Przyganiał kocioł garnkowi... Niedawno dziwowałem się panu Grzegorzowi Braunowi, że lekkomyślnie doniósł do niezależnej prokuratury na policjantów i od tej pory już szósty rok przeżywa rozmaite zgryzoty, ze skazaniem na tydzień aresztu za obrazę sądu włącznie. Ale jakże ma być inaczej, kiedy właśnie pan premier Tusk zapowiedział, że jeśli jakiś zuchwalec podniesie rękę na policjanta, to władza ludowa mu tę rękę odrąbie? Skoro padł taki rozkaz, to próżno oczekiwać sprawiedliwości ani od niezależnej prokuratury, ani tym bardziej - od niezawisłych sądów, które wraz z ojczystą policją tworzą ważne ogniwo organizacji przestępczej o charakterze zbrojnym, w jaką okupujące nasz nieszczęśliwy kraj bezpieczniackie watahy, na swój obraz i podobieństwo, w ciągu ostatnich 24 lat przekształciły III Rzeczpospolitą. Widać to nie tylko po wyrafinowanych sposobach, jakie Umiłowani Przywódcy obmyślają gwoli wyciągnięcia pieniędzy od obywateli, co do których istnieje podejrzenie, że jeszcze je mają. Mam nie tylko na myśli pomysł odbierania prawa jazdy za przekroczenie szybkości, ale również przypadek dotyczący mnie osobiście.

Tedy incipiam. W maju br. na mój telefon komórkowy przyszedł SMS z propozycją wzięcia udziału w konkursie z nagrodami, polegającym na udzieleniu przy pomocy SMS-ów odpowiedzi na konkursowe pytania. Natychmiast oddzwoniłem na numer, z którego SMS został nadany, ale otrzymałem odpowiedź, że „nie ma takiego numeru”. Podejrzewając tedy, że podchodzą mnie oszuści, odpowiadałem na pytania do momentu, kiedy SMS-y przestały przychodzić. Po upływie półtora miesiąca z firmy Orange Polska S.A. otrzymałem rachunek opiewający na 436 złotych. W naiwnym przekonaniu, że oto dostarczę niezależnej prokuraturze okazji do przyskrzynienia oszustów, którzy używają firmy Orange Polska S.A. w charakterze ślepego (?) instrumentum, złożyłem zawiadomienie o przestępstwie, oświadczając jednocześnie firmie Orange Polska S.A. że do decyzji prokuratury odmawiam zapłacenia rachunku, z którego część kwoty Orange Polska S.A. odprowadzi na rzecz oszustów - bo oni bezpośrednio przecież do mnie o pieniądze się nie zwracali i prosząc o łaskawe poinformowanie mnie, jaką część kwoty żądanej ode mnie weźmie sobie, a jaką odprowadzi na rzecz oszustów. Ale nie bez kozery Franciszek ks. de La Rochefoucauld zauważył, że tylko dlatego Pan Bóg nie zesłał na ziemię drugiego potopu, bo przekonał się o bezskuteczności pierwszego. Toteż i ja, który niby przecież wiem, że III Rzeczpospolita została przez bezpieczniackie watahy przekształcona w organizację przestępczą o charakterze zbrojnym, której zarówno policja, jak i prokuratura, nie mówiąc już o niezawisłych sądach, stanowią ważne ogniwo, zachowałem się tak samo, jak kiedyś Grzegorz Braun. Widzi, że most - i jedzie!

Nie musiałem długo czekać na pismo z niezależnej prokuratury Warszawa-Śródmieście Północ, w którym pani asesor Ewelina Żakowska odmówiła wszczęcia dochodzenia, ponieważ w postępowaniu oszustów nie dopatrzyła się znamion przestępstwa. Jest to niezwykle korzystna wiadomość dla oszustów, którzy już nie będą musieli przesyłać SMS-ów z numerów telefonicznych, których „nie ma”, ani ukrywać się za plecami firmy Orange Polska S.A., żeby ta najpierw ściągnęła z wydymanego frajera należność, a potem dopiero przekazała na ich rachunek, tylko będą mogli sami wystawiać frajerom rachunki, a w razie odmowy zapłacenia - wyegzekwować je za pośrednictwem niezawisłego sądu i komornika. Ale nie tylko dla oszustów jest to dobra wiadomość. Jest ona doskonała również i dla mnie, bo zaledwie za 430 złotych mogę utwierdzić się w przekonaniu, iż moje wcześniejsze podejrzenia, iż III RP została przez bezpieczniackie watahy na własny obraz i podobieństwo przekształcona w organizację przestępczą o charakterze zbrojnym, wcale nie były pozbawione solidnych podstaw.

Opisany przypadek utwierdził mnie w przekonaniu, że jedynym, a w każdym razie - jednym z najważniejszych celów tej organizacji przestępczej o charakterze zbrojnym, jest grabienie obywateli na wszelkie sposoby - również poprzez zapewnianie bezkarności oszustom, być może nawet rekrutującym się spośród tzw. „elementów socjalnie bliskich”, a - co jeszcze bardziej prawdopodobne - będących konfidentami policji, albo którejś z siedmiu działających w naszym nieszczęśliwym kraju bezpieczniackich watah. W ten między innymi sposób III Rzeczpospolita, jako organizacja przestępcza o charakterze zbrojnym, przerzuca część kosztów utrzymania własnych funkcjonariuszy na sektor prywatny - podobnie jak dzieje się to w przypadku operatorów telefonii komórkowej, którzy nie tylko są zmuszeni do rejestrowania i archiwizowania rozmów prowadzonych przez telefony komórkowe, ale również - do utrzymywania kancelarii tajnych, w których muszą zatrudniać osoby posiadające „certyfikat dostępu do informacji niejawnych”, czyli mówiąc po ludzku - ubeków. W takiej sytuacji nic nie może nas już zdziwić, a zwłaszcza powierzenie panu ministrowi Sienkiewiczowi „zadania” rozprawienia się ze sprawcami afery podsłuchowej, którzy - jak twierdzi pan minister Sikorski - stworzyli „zorganizowaną grupę przestępczą” gwoli „destabilizacji państwa”. Jużci prawda; skoro III RP została przekształcona w organizację przestępczą o charakterze zbrojnym, to każda konkurencja zagraża jej monopolowi i niesie ze sobą ryzyko destabilizacji. A stabilizacja jest ostoją mocy i trwałości każdej organizacji przestępczej; na szczycie hierarchii króluje „pachan”, a potem, aż do samego dołu, każdy uczestnik zna swoje miejsce - w czym pomagają stopnie służbowe i rangi.