Szanowni Państwo!

Podczas gdy cała Polska, a jeśli nawet nie cała Polska, to ćwierć miliona kandydatów na stanowiska samorządowe, ich rodziny i przyjaciele oraz partyjni działacze przestępują z nogi na nogę w oczekiwaniu wyniki wyborów, sytuacja na świecie zmierza w niebezpiecznym kierunku. Wprawdzie starożytni Rzymianie, którzy każdą myśl zaraz ubierali w pełną mądrości sentencję twierdzili, że si duo dicunt idem, non est idem - co się wykłada, że kiedy dwóch mówi to samo, to nie jest to samo - ale w tym przypadku sentencja ta chyba nie ma zastosowania, bo to samo mówi nie dwóch, a wszyscy, a jeśli nawet nie wszyscy, to co najmniej troje wybitnych polityków: prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama, Nasza Złota Pani z Berlina i brytyjski premier Dawid Cameron - że światu grozi wojna, albo nawet „pożoga”. A wszystko z powodu Ukrainy, której integralność terytorialna została naruszona w następstwie przyłączenia do Rosji Krymu i wyborów przeprowadzonych w obwodach donieckim i ługańskim.

Ale i tu mamy do czynienia z paradoksem - bo o ile wspomniani wybitni przywódcy państw poważnych w obronie integralności terytorialnej Ukrainy nie wykluczają nawet wojny światowej, czy „pożogi”, ukraiński prezydent Piotr Poroszenko właśnie podpisał dekret nakazujący wycofanie wszystkich ukraińskich urzędników ze wspomnianych obwodów oraz wstrzymujący ich finansowanie przez rząd w Kijowie. Taki gest oznacza, że Kijów pogodził się z utratą tych obwodów, więc wygląda na to, że Stanom Zjednoczonym, Niemcom i Wielkiej Brytanii bardziej zależy na utrzymaniu integralności terytorialnej Ukrainy, niż samym Ukraińcom, a w każdym razie - ukraińskiemu prezydentowi. Być może chciałby on zmusić w ten sposób zbuntowane obwody do pójścia do Canossy - bo nic tak nie uczy pokory, jak brak pieniędzy, ale nie można wykluczyć, że w ten sytuacji finansowanie tych obwodów przejmie Rosja, wiążąc je ze sobą już w sposób nieodwracalny.

W tej sytuacji ryzykowanie światowej wojny z powodu naruszenia integralności terytorialnej Ukrainy byłoby trudne do wytłumaczenia - chyba, żeby uznać, że Barack Obama, Nasza Złota Pani i brytyjski premier Dawid Cameron, są większymi ukraińskimi patriotami, niż ukraiński prezydent Piotr Poroszenko. Tego oczywiście wykluczyć nie można, bo takie rzeczy zdarzały się również gdzie indziej - również w naszym nieszczęśliwym kraju - chociaż teraz ukraińskich patriotów u nas nie brakuje, a nawet czasami można odnieść wrażenie, że jest ich więcej, niż patriotów polskich. Jeśli tedy z powodu naruszenia integralności terytorialnej Ukrainy wybuchnie światowa wojna, to przynajmniej będziemy wiedzieli, o co walczymy i za co zginiemy - a to już jest coś, bo świadomość celu podobno łagodzi gorycz zagłady.

Nie pogrążajmy się jednak w tych ponurych rozważaniach, bo nie jest też wykluczone, że ta napięta sytuacja zakończy się wesołym oberkiem, zwłaszcza gdy zimny rosyjski czekista Putin zostanie „sojusznikiem naszych sojuszników” w walce z państwem islamskim, które dla prezydenta Obamy mogłoby być żywym wyrzutem sumienia, gdyby nie to, że człowiek jest jednością duszy i ciała, więc skoro politykuje, to jego sumienie politykuje także. Ciekawe są również inne aspekty sytuacji wytworzonej na skutek dekretu podpisanego przez prezydenta Poroszenkę - na przykład ten, że zakończenie finansowania zbuntowanych obwodów przez władze w Kijowie oznacza również odmowę wypłacania emerytur tamtejszym emerytom. Ci emeryci rozpoczęli opłacanie składek emerytalnych jeszcze w czasach sowieckich, bo Ukraina proklamowała niepodległość dopiero w roku 1991 - ale po tej dacie składki emerytalne pobierał od nich rząd w Kijowie, jako że Ukraina jest państwem unitarnym. Rząd w Kijowie zaciągał w ten sposób wobec tych ludzi zobowiązanie, że kiedy tylko spełnią ustalone warunki, będzie wypłacał im emerytury. Tymczasem dekret prezydenta Poroszenki oznacza, że Kijów z tych zobowiązań się wycofał pod pretekstem, że ci emeryci wzięli udział w zorganizowanych tam wyborach. Pretekst oczywiście dobry, jak każdy inny, ale stwarza niebezpieczny precedens na przyszłość - bo jeśli tak, to któż zagwarantuje, że jakiś rząd nie wycofa się ze zobowiązań wobec emerytów, jeśli uzna, że w wyborach nie głosowali oni zgodnie z jego oczekiwaniami? Taka możliwość staje się tym bardziej prawdopodobna, im bardziej system ubezpieczeń społecznych w państwie zbliża się do bankructwa - a tak właśnie jest w naszym nieszczęśliwym kraju. Ponieważ nasi Umiłowani Przywódcy bardzo ukraińskim Umiłowanym Przywódcom kibicują i kto wie, czy nie poświęciliby dla nich wszystkiego, łącznie z istnieniem Polski, to ryzyko, że ten precedens może zostać zastosowany również i u nas jest całkiem prawdopodobne tym bardziej, że iluzja płynności finansowej naszego nieszczęśliwego kraju podtrzymywana jest przez kolejne rządy przy pomocy powiększania długu publicznego.