Ach, jak to dobrze, że naszym nieszczęśli... to znaczy pardon – jakim tam znowu „nieszczęśliwym”, kiedy wprost przeciwnie – naszym bardzo szczęśliwym, a może nawet najszczęśliwszym krajem w Europie, a kto wie, czy nawet nie na świecie – więc, że naszym najszczęśliwszym na całym świecie krajem mądrze i wesoło rządzą nasi Umiłowani Przywódcy, wśród których możemy wyróżnić „państwowców i twardzieli” - bo tak właśnie pobożny poseł Jarosław Gowin, który jeśli nawet jeszcze nie jest naszym kolejnym skarbem narodowym, to przecież tylko patrzeć, jak nim zostanie – przymilnie scharakteryzował pana ministra spraw zagranicznych Grzegorza Schetynę, „psiapsiółki”, którymi otacza się pani premierzyca Ewa Kopacz, żeby nie tylko popławić się w atmosferze siostrzanej bliskości, spłakać się od czasu do czasu przy kawce i w ogóle, ale również, a może przede wszystkim – by zza muru zbudowanego z kształtnych piersi prawdziwych psiapsiółek dawać odpór męskim szowinistycznym świniom, które obmyślają coraz to nowe sposoby zdradzieckiego molestowania i nawet – jak słychać – podniosły rękę na panią Paulinę Młynarską z telewizji, która w związku z tym musiała gniewnie trzaskać – właśnie że wcale nie dziobem, tylko przeciwnie – drzwiami, no a przede wszystkim – samą panią premierzycę Ewę Kopacz, która najwyraźniej czuje się coraz swobodniej nie tylko w swoim gabinecie, ale nawet na rozmaitych dywanach, po których jeszcze niedawno Nasza Złota Pani uczyła ją raczkować, a następnie - stawiać pierwsze kroki.

Gdybyśmy nie wiedzieli, że wśród Umiłowanych Przywódców mamy takie skarby narodowe, to moglibyśmy sobie pomyśleć, że naszym nieszczę..., to znaczy pardon – oczywiście naszym najszczęśliwszym krajem rządzi banda jakichś idiotów. Na szczęście tak nie jest, o tym nie ma mowy, nie tylko ze względu na ryzyko bliskiego spotkania III stopnia z niezawisłym sądem, który za takową psotę niewątpliwie opuściłby na psotnika surową rękę sprawiedliwości ludowej, tylko przede wszystkim ze względu na to, że to nieprawda.

Mogliśmy się o tym przekonać po zdecydowanym odporze, jakiego nasi Umiłowani Przywódcy udzielili obłudnemu Wiktorowi Orbanowi. Wiktor Orban, jak wiadomo podstępnie usiłował wkraść się w łaski naszych Umiłowanych Przywódców i nawet mu się to udało do tego stopnia, że nawet obóz płomiennych dzierżawców monopolu na patriotyzm uznał go za swoją najukochańszą duszeńkę. Tymczasem ta podstępna, jadowita żmija postępowała podobnie, jak Anwar Sadat, „zimny egipski pederasta” wobec Carycy Leonidy: „Zimny egipski pederasta, podstępna jadowita żmija! Jak on się w moje wargi wpijał, jakie udawał podniecenie – a ruki wsadzał mi w kieszenie!” Ale oliwa sprawiedliwa zawsze na wierzch wypływa, więc w końcu i jadowita żmija w osobie węgierskiego premiera została zdemaskowana przy pomocy testu na zimnego ruskiego czekistę Putina. Oto chociaż wszystkie europejsy, a nawet cały miłujący pokój świat po prostu trzęsie się z oburzenia na widok zimnego ruskiego czekisty, co to nie tylko ekscytuje terrorystów przeciwko naszej umiłowanej duszeńce, prezydentowi Petrowi Poroszence i premierowi Arszenikowi Jaceniukowi – obłudny węgierski premier Wiktor Orban, pod pretekstem dbałości o węgierski interes państwowy nie tylko wyłamuje się z karnych szeregów, ale ostentacyjnie gości znienawidzonego Putina w Budapeszcie!

Tymczasem wiadomo przecież, że interesy państwowe to furda, stary przesąd burżuazyjny, że najważniejsza jest jedność europejska i nie ma takiego poświęcenia, którego nie można by dokonać dla jej zademonstrowania. Już tam nasi Umiłowani Przywódcy pokazali, że w poświęceniu wszystkiego dla zademonstrowania jedności europejskiej wobec zimnego ruskiego czekisty Putina nie dadzą nikomu się wyprzedzić. Nie tylko zresztą europejskiej. Nawet taki tęgi „państwowiec i twardziel”, jak pan minister Sikorski, po którym nastał jeszcze większy „państwowiec i twardziel” w osobie pana ministra Schetyny, nawet się nie zająknął podczas pobytu amerykańskiego prezydenta Obamy w Warszawie, by ten, w rewanżu za ponowne podjęcie się naszego nieszczę... to znaczy pardon – oczywiście najszczęśliwszego kraju, roli amerykańskiego dywersanta na Europę Wschodnią, rząd amerykański uroczyście obiecał zaprzestania wywierania na Polskę nacisków by zrealizowała żydowskie roszczenia majątkowe, ani żeby - skoro już Polska wskutek podjęcia się wspomnianej roli stanie się państwem frontowym – USA potraktowały nasz kraj tak samo jak inne państwo frontowe, czyli Izrael, to znaczy – udzieliły mu finansowej kroplówki w postaci 4 miliardów dolarów rocznie i umożliwiły korzystanie z takich samych udogodnień wojskowych, z jakich korzysta Izrael. Gdyby pan minister Sikorski się zająknął, a prezydent Obama by go wyśmiał, to byłaby to dla nas ważna informacja, że zamierza nas wydymać i zostawić z dzieckiem. Jeśli jednak by nas nie wyśmiał, to mielibyśmy lepsze rozeznanie własnej sytuacji i zamiast mozolnie modernizować siły zbrojne przez najbliższe 10 lat, w ciągu których nim słońce wzejdzie, rosa może nam wyjeść oczy, moglibyśmy tego dokonać w ciągu, dajmy na to lat pięciu, a może nawet jeszcze wcześniej, likwidując w ten sposób niebezpieczną lukę czasową.

Cóż jednak znaczą takie małostkowe, żeby nie powiedzieć – kołtuńskie zabiegi wokół parafiańskich interesów państwowych wobec potrzeby zademonstrowania jedności europejskiej? One nie znaczą nic, zatem nic dziwnego, że ani minister Sikorski, ani minister Schetyna, chociaż też „państwowiec i twardziel”, nie uległ tej pokusie i utrzymał się na porządnym, europejskim poziomie, podobnie jak pani premierzyca Ewa Kopacz, która udzieliła węgierskiemu obłudnikowi lekcji dobrych, europejskich manier. Po takiej reprymendzie jest pewne, że będzie się wstydził pokazać na oczy w przyzwoitym, europejskim towarzystwie, gdzie nasze, warszawskie europejsy wiodą prym w charakterze celebrytów podziwianych przez cały świat, a w każdym razie – przez stację telewizyjną TVN, która zasłynęła ostatnio z molestowania adeptek niezależnego dziennikarstwa przez jakichś weteranów razwiedki.

Co tu dużo gadać; jeśli nawet nie mamy innych powodów, to przecież możemy być dumni z naszych Umiłowanych Przywódców, których zachowanie wobec węgierskiego obłudnika pokazało, że nie ma u nas żadnego kryzysu przywództwa. Inna sprawa, że Nasza Złota Pani i francuski prezydent Hollande też pogalopowali w dyrdy do Mińska, gdzie nie tylko namawiali się ze złym ruskim czekistą Putinem, ale nawet zmłotowali naszą najukochańszą duszeńkę w osobie prezydenta Poroszenki, żeby podpisał rozbiór Ukrainy i ani słowem nie wspomniał o Krymie – ale co wolno wojewodzie, to nie tobie, smrodzie! Nasza Złota Pani, a nawet francuski prezydent Hollande, mogą spotykać się z kim chcą i gdzie chcą – niechby nawet u znienawidzonego Łukaszenki, którego wytworny europoseł Jacek Saryusz-Wolski za żadne skarby nie chciałby dotknąć nawet przez papierek, żeby się nie strefić. Tymczasem Wiktor Orban zachował się tak, jakby go to nie obowiązywało. Widział kto coś podobnego?