Jutro jest święto Matki Boskiej Królowej Polski. Wielu ludzi myśli zapewne, że jest to rodzaj poetyckiej metafory, bo przecież Polska nie tylko ma zapisany w konstytucji ustrój republikański, więc de iure żadnej Królowej mieć nie może, ale w dodatku właśnie, ustami swoich najwyższych władz, zadeklarowała chęć przyłączenia się do Unii Europejskiej, która będzie laicką republiką socjalistyczną, a może nawet - bolszewicką. Tymczasem rzecz ma się akurat odwrotnie i wygląda na to, iż Matka Boska jest Królową Polski lege artis. Stawia to naturalnie w nader podejrzanym świetle wszystkie głosowania nad upoważnieniem prezydenta do ratyfikacji Anschlussu i upoważnia do postawienia pytania, czy ratyfikując Traktat Reformujący prezydent Kaczyński nie dopuści się aby felonii.

Chodzi o to, że również 1 kwietnia, a więc tego samego dnia, kiedy Sejm upoważnił prezydenta do ratyfikacji traktatu likwidującego niepodległość Polski, w sobotę 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej król Jana Kazimierz wygłosił deklarację, w której uznał Matkę Boską za Królową Polski. Po deklaracji królewskiej nastąpiła druga, z punktu widzenia prawnego znacznie ważniejsza – tak zwana „deklaracja obioru” Matki Boskiej na Królową Polski, którą, w imieniu wszystkich stanów, odczytał podkanclerzy koronny Andrzej Trzebicki. Był to zatem nie tyle akt religijny, co akt państwowy i jako taki został zarejestrowany, o czym wspomina również Henryk Sienkiewicz w „Potopie”. Zatem od 1 kwietnia 1656 roku Matka Boska jest de iure Królową Polską i Wielką Księżną Litewską, albowiem od roku 1569 Korona Polska i Wielkie Księstwo Litewskie tworzyły unię.

Żadna władza polska, ani żadna władza zaborcza, nawet gdyby uznać jej kompetencję w tej sprawie, nigdy tego aktu nie uchyliła, zatem i dzisiaj powinniśmy uznawać go za obowiązujący. Przemawiają za tym dodatkowo jeszcze dwie okoliczności. Po pierwsze, w roku 1950 papież Pius XII ogłosił dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny – co dla naszych tu rozważań oznacza, że w takim razie wspomniane deklaracje z roku 1656 odnosiły się nie do Osoby zmarłej, tylko do Osoby Żyjącej, bo dogmat tylko potwierdzał stan faktyczny, a nie kreował go ex nunc, czyli od dnia ogłoszenia. Po drugie – że na prośbę Episkopatu Polski papież Pius XI w roku 1923 zatwierdził dzień 3 maja jako święto Matki Boskiej Królowej Polski.

W świetle tych okoliczności, mając przez cały czas Królową i to Królowa żyjącą, której prawa do Korony Polskiej nigdy przez nikogo nie zostały podważone, zaś przez papieża Piusa XI na prośbę Episkopatu Polski w 1923 roku - potwierdzone i to potwierdzenie jest corocznie 3 maja odnawiane, Polska tak naprawdę nie jest republiką, tylko monarchią. Jaką zatem funkcję tak naprawdę sprawuje prezydent Lech Kaczyński? Wygląda na to, że jest co najwyżej rodzajem regenta, czyli osoby będącej namiestnikiem Monarchini, która z takich czy innych powodów nie może władzy swojej sprawować osobiście. Czy jednak namiestnik może rozporządzić państwem, które przecież do niego nie należy i na przykład, bez zapytania Królowej o zgodę, podjąć decyzję o przyłączeniu Jej królestwa do innego państwa, w dodatku takiego, które królewskiego tytułu Królowej Polski nie zamierza respektować? Jasne, że nie może i że taki czyn, gdyby się odważył go popełnić, trzeba uznać za jaskrawy przykład felonii, czyli sprzeniewierzenia się wasala swemu Suzerenowi.

Może ktoś powiedzieć, że to wszystko bzdury nie warte uwagi. No dobrze, ale jeśli to jest bzdura, to co nią nie jest? Czy serio mamy traktować tylko to, co można wypić i zakąsić? Jeśli tak, to co w takim razie oznacza święto Królowej Polski, jakie obchodzimy 3 maja? Czy ma jakąś konkretną treść, jakieś konkretne znaczenie, czy to tylko pozbawione treści przedsięwzięcie przemysłu rozrywkowego? Czyż nie warto się nad tym zastanowić, zwłaszcza 3 maja, kiedy akurat mamy więcej wolnego czasu niż zazwyczaj?