Początkowo chciałem zatytułować, że „epilog” - ale jaki tam znowu „epilog”, kiedy przecież 1 października 2020 roku zrobiłem głupstwo, kierując do znanego w całym świecie z niezawisłości Sądu Apelacyjnego w Poznaniu zażalenie na postanowienie niezawisłego Sądu Okręgowego w Poznaniu o odrzuceniu mego sprzeciwu od wyroku zaocznego. Na to zażalenie jeszcze nie otrzymałem żadnej odpowiedzi, natomiast 22 stycznia br. otrzymałem z niezawisłego Sądu Okręgowego w Poznaniu postanowienie o umorzeniu postępowania zażaleniowego spowodowanego zażaleniem z dnia 28 października 2019 roku w sprawie nadania wyrokowi zaocznemu rygoru natychmiastowej wykonalności obciążeniu mnie kosztami postępowania zażaleniowego na rzecz Hermenegildy Kociubińskiej w kwocie 120 złotych – bo – jak się domyślam – tyle policzył sobie za napisanie stosownego do sądu drogi pan mecenas Jarosław Głuchowski, który w swoim czasie wziął od Hermenegildy Kociubińskiej 300 tysięcy złotych z tego miliona, jakie dostała od zakonu chrystusowców tytułem zadośćuczynienia za molestowanie.

Rzecz polegała na tym, że wprawdzie w październiku 2019 roku złożyłem niezawisłemu Sądowi Okręgowemu zażalenie na nadanie wyrokowi zaocznemu rygoru natychmiastowej wykonalności, ale głuche milczenie było mi odpowiedzią, a tymczasem komornik prowadził egzekucję, która bodajże w początkach lutego 2020 zakończyła się ściągnięciem ze mnie prawie 190 tys. złotych pod pretekstem naruszenia dóbr osobistych Hermenegildy Kociubińskiej – ale do dzisiaj nie wiem, ani jakich, ani w jaki sposób. Egzekucja świadczenia pieniężnego wprawdzie się zakończyła, ale okazało się, że Hermenegilda domaga się też wykonania świadczenia niepieniężnego w postaci przeprosin. 12 czerwca 2020 roku otrzymałem z niezawisłego Sądu Rejonowego w słynącym na całym świecie... - tak dalej - Poznaniu postanowienie o wszczęciu egzekucji tych przeprosin. 17 czerwca 2020 roku złożyłem na to postanowienie zażalenie, ale znowu głuche milczenie było mi odpowiedzią – a w międzyczasie zaszantażowany groźbą obciążenia mnie 1000 złotych za każdy dzień zwłoki, wysłałem Hermenegildzie te przeprosiny w 8 egzemplarzach. W tej sytuacji w listopadzie 2020 roku, na pytanie niezawisłego sądu, czy podtrzymuję to zażalenie, odpowiedziałem, że je cofam, jako już bezprzedmiotowe. No to niezawisły sąd nakazuje mi teraz zapłacić 120 złotych. Ciekawe, kiedy dostanę odpowiedź na zażalenie w sprawie odrzucenia mego sprzeciwu od wyroku zaocznego, no i oczywiście – ile będę musiał za to zapłacić.

Opisuję to wszystko gwoli przestrogi, by niezawisłe sądy omijać szerokim łukiem, a jeśli nie można tego robić – to żeby broń Boże nie składać żadnych zażaleń – bo skoro taki jeden z drugim niezawisły sąd postanowi kogoś zoperować, to go zoperuje bez względu na okoliczności, natomiast jeśli dostanie rozkaz, by nie operować, to nie zoperuje, żeby tam nie wiem co. Wprawdzie bezpiece „nie wolno” werbować agentury spośród sędziów, ale jak trzeba, to nie ma rady, więc jeżeli ktoś chciałby koniecznie postawić na swoim, to rozsądniej byłoby załatwić tę sprawę z właściwym oficerem prowadzącym.