Ach, jakże prawdziwe jest przysłowie, że dobrymi chęciami wybrukowany jest przedsionek piekieł! Taki na przykład eseista i profesor Stefan Chwin, publikując w „Gazecie Wyborczej” esej „My Ablowie czyści jak łza”, niewątpliwie chciał dobrze, to znaczy – chciał wesprzeć generała Jaruzelskiego, który oskarżony o kierowanie „związkiem przestępczym o charakterze zbrojnym” w okresie stanu wojennego, swoim zwyczajem mężnie chowa się pod spódnicę Pani Historii, zgodnie z wytycznymi, sformułowanymi w swoim czasie przez spółkę autorską Michnik-Cimoszewicz. Generał Jaruzelski twierdzi, że swoją „suwerenną decyzją”, wprowadzając „mniejsze zło” uratował naród polski przed złem większym w postaci „bratniej pomocy” jego radzieckich towarzyszy broni, w których wiernej służbie pozostawał przez większą część życia.

Z pozoru wygląda to nawet prawdopodobnie, ale nie wytrzymuje krytyki w świetle jednego pytania. Co by mianowicie zrobił generał Jaruzelski, gdyby tak „Solidarność” stawiła zbrojny opór? Generał Jaruzelski nie miał jakoś sposobności ustosunkowania się do tej kwestii, może dlatego, że nikt mu tego pytania nie zadał w sposób zobowiązujący go do odpowiedzi. Jeśli o mnie chodzi, to nie mam wątpliwości, że wtedy generał Jaruzelski by nas wszystkich zmasakrował, wcale nie gorzej od towarzyszy radzieckich, zwłaszcza, że większość ludzi z podlegających mu formacji milicji, SB oraz korpusu oficerskiego Ludowego Wojska Polskiego, tej części narodu, która zbuntowała się przeciwko partii nie tylko autentycznie nienawidziła wtedy, ale nienawidzi jej również teraz. Widać to choćby na przykładzie wojny propagandowej, jaka toczy się w mediach kontrolowanych przez agentów SB i WSI co najmniej od 2005 roku. Nikt by generała Jaruzelskiego do dokonania takiej masakry nie musiał zachęcać; w jego przekonaniu nakazywałby mu ją „honor żołnierski”, a przede wszystkim – nadzieja na pochwałę, a może nawet pocałunek z ust Leonida Breżniewa, że to niby „Jaruzelskij – maładiec” i w ogóle – nasza duszeńka! Można taki wniosek wyciągnąć choćby z czołobitnej skwapliwości, z jaką ten „Polacziszka” JESZCZE TERAZ pogalopował do Moskwy na organizowane przez Putina uroczystości pobiedy, połączonej z okupowaniem przez Stalina Środkowej Europy, w tym również Polski. Ta skwapliwość potwierdza słuszność spostrzeżenia, że wilk zmienia skórę lecz nie obyczaje, a znajomy gwizdek nawet w głuchnącym psie gończym wzbudzi odruch Pawłowa. Wygląda na to, tak naprawdę przed większym złem nie uratował nas wcale generał Jaruzelski, tylko safandulstwo Solidarności, nastawionej raczej na tak zwane „zwycięstwa moralne”.

Ale mniejsza z tym, bo chodzi o Stefana Chwina, który na okoliczność świętokradczego procesu przeciwko generałowi Jaruzelskiemu i innym generałom, zmobilizował się, by dać odpór zgodnie z pamiętnym zaleceniem: „odpieprzcie się od generała!” Gdyby taki odpór dawał jakiś prostak, to zwyczajnie zmieszałby z błotem cały IPN, a zwłaszcza jego pion śledczy i poradził, żeby archiwa „zabetonować”. Tymczasem prof. Chwin jest eseistą zbyt subtelnym, żeby swoim nazwiskiem firmować takie prostactwa, więc odwołał się do solidarności poborowych, którzy 13 grudnia i potem rozkazy stanu wojennego wykonywali. Chwin niby im – sobie zresztą też – współczuje, ale to tylko pozór, bo tak naprawdę chodzi o apel, by jeszcze raz stanęli murem za skrzywdzonym generałem. - To przecież wy tak naprawdę przeprowadziliście stan wojenny. Bez was generał nie mógłby kiwnąć palcem. Więc jakże – będziecie teraz pluć pod wiatr? – takie jest przesłanie subtelnego eseisty, prof. Stefana Chwina do byłych żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego, którzy „wykonywali rozkazy”. A wykonywanie rozkazów to przecież najświętsza powinność żołnierza, no nie?

Nie ma co mówić, profesor Chwin chciał jak najlepiej, ale cóż z tego, skoro z tymi rozkazami trochę przedobrzył? Rzecz w tym, że rozkazy wykonywali nie tylko żołnierze Ludowego Wojska Polskiego w stanie wojennym. Innym też przypadł w udziale ten żołnierski zaszczyt i żołnierski trud. Jeśli tedy wykonywanie rozkazów jest najświętszą powinnością, to za cóż właściwie żydowskie gestapo w Wiedniu i w innych siedzibach tak zajadle tropi żołnierzy III Rzeszy, w czym środowisko „Gazety Wyborczej” im sekunduje? Przecież i oni nic – tylko „wykonywali rozkazy”, które wydawał im nie tylko Adolf Hitler, ale również inni dygnitarze państwa uznawanego przez wszystkie inne państwa świata, ze Związkiem Radzieckim na czele! Warto zwrócić uwagę, że środowisko „GW” odmawia nawet postawienia znaku równości między zbrodniami popełnionymi na rozkaz władz Rzeszy Niemieckiej, a zbrodniami popełnionymi na rozkaz władz Związku Radzieckiego i innych krajów miłującej pokój wspólnoty socjalistycznej. Czyżby z powodów rasistowskich – że hitlerowcy mordowali Żydów, podczas gdy przy komunistach często było odwrotnie – że Żydzi, korzystając z dobrego fartu, mordowali antykomunistów? Aż nie chce mi się wierzyć, żeby w środowisku „Gazety Wyborczej” panował taki zatwardziały rasizm, ale skoro nie to - to co? Skoro mamy „odpieprzyć się” od jednego generała, do dlaczego nie od wszystkich innych, również hitlerowskich? Taki wniosek natrętnie narzuca się po lekturze subtelnego eseju prof. Stefana Chwina, który na pewno dobrze chciał, ale rzeczywiście - chyba trochę zanadto się rozdokazywał.