Zamieszanie wokół państwowej telewizji przekracza granice groteski. W poniedziałek „były neonazista” prezes Farfał zabarykadował się w gmachu przy ul. Woronicza w Warszawie, zaś pan Szwedo, który z intencją przejęcia władzy po „byłym neonaziście” do gmachu tego wpuszczony nie został, zwolnił go ze stanowiska, w dodatku – dyscyplinarnie. Ale przebieg wydarzeń pokazuje, iż pracownicy telewizji słuchają raczej poleceń „byłego neonazisty”, niż dekretów, jakie przeciwko trzęsieniom ziemi wydaje pan Szwedo. Jest to sytuacja bardzo podobna do ostatniego zajazdu na Litwie, kiedy podczas przygotować Klucznik Gerwazy twierdził, że „wygraj w polu, a wygrasz i w sądzie”. Jest to bardzo prawdopodobne i dzisiaj, zwłaszcza gdyby niezawisły sąd dostał od władz Platformy Obywatelskiej stosowne rozkazy.

Ale chociaż zamieszanie wokół państwowej telewizji przekracza granice groteski, to przecież nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Dzięki temu bowiem możemy zobaczyć, do czego służy CAŁY państwowy sektor, nie tylko w branży przemysłu rozrywkowego, ale w całej gospodarce. Otóż jest to żerowisko dla łobuzerii, która w zamian za podtrzymywanie w Polsce kompradorskiego kapitalizmu, z którego bez wysiłku grubą rentę ciągnie razwiedka, z jej nadania piastuje tak zwane zewnętrzne znamiona władzy. Oczywiście ujawnić tego niepodobna, więc częstowani jesteśmy opowieściami o „misji” lub „sektorach strategicznych”, ale możemy spokojnie włożyć je między bajki. Dzięki temu, że w przypadku telewizji, w klubie gangsterów doszło do nieporozumień, możemy zobaczyć, o co chodzi naprawdę.